The fan girl ft. 5 seconds of summer ~Dutch~ #netties2016

Echt?

De tranen lopen over mijn wangen. Ik draai me om en ren de trappen af. Ik ren het hotel uit. Ik hoor Lisa achter mij roepen, maar ik negeer het. Ik ren de straten door, geen idee welke kant op. Ik bots tegen iemand aan. 'Sorry' zeg ik. 'Eva'? 'Harry'? 'Wat doe jij hier'? vraagt hij. Ik veeg de tranen uit mijn gezicht. 'Gewoon, een rondje hardlopen' lieg ik. 'Wat is er echt aan de hand'? 'Ik heb Luke iets horen zeggen, wat ik niet had mogen horen'. 'Wat heeft hij gezegd'? 'Hij houd niet meer van mij' zeg ik en begin te huilen. Harry trekt me tegen zich aan. 'Het is vast een misverstand' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik hoorde het goed en echt. Ik verzin dit niet'. 'Het komt wel goed' zegt Harry. 'Dit komt niet meer goed. Luke houd niet meer van mij. Hij was de enige reden dat ik nog hier was'. 'Wat bedoel je'? Harry kijkt mij diep in mijn ogen aan. 'Je bedoelt toch niet? Eva, dit kan je niet menen'! Ik knik. 'Toch wel' fluister ik. 'Eva, je kan dat niet doen! Denk eens aan de mensen die je achter laat! Je broer, je zus, je moeder, je beste vriendin en... '. 'En wie'? 'En mij'. Ik kijk Harry aan. 'Eva, ik ben verliefd op je'. 'Harry-'. 'Ik weet het'. 'Dat doe je niet. Je weet niet wat ik wilde gaan zeggen'. 'Je wilde gaan zeggen dat ik niet van je kan houden'. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wilde gaan zeggen dat ik blij ben dat je van me houd'. Ik zie dat Harry moet glimlachen, maar zich in houd. 'Heb je zin om mee te gaan? De jongens zijn er niet'. 'Ja, leuk'! Samen met Harry lopen we naar hun verblijf plek. Ik begin onrustig heen en weer te lopen door de kamer heen. Nu alles een beetje bezonken is, is de drang er weer. 'Wat is er, Eva'? 'Ik zou Luke vertellen wanneer de drang er weer was, maar dat gaat nu een beetje moeilijk'. 'Is de drang er dan'? Ik knik. 'Vertel het maar aan mij, als die drang er is'. Harry trekt me naar de bank en drukt me tegen zich aan. 'Waar denk je nu aan'? 'Luke, dat hij niet van me houd'. 'Zal ik je een mop vertellen'? Een beetje verward kijk ik hem aan. 'Wat heeft dat hier nou weer mee te maken'? 'Mijn zus heeft dit ook gehad en elke keer als ik een mop vertelde, ging ze aan iets anders denken waardoor de drang weer wegging'. 'Vertel maar een mop dan'. 'Pietje zit een boterham te eten. Dan laat hij per ongeluk (expres) zijn boterham op de grond vallen zodat de hond hem kan opeten. Dan vraagt zijn moeder: Pietje, was dat met opzet? Nee, er zat kaas op antwoord Pietje'. Harry begint heel hard te lachen. Even kijk ik hem aan en begin dan ook te lachen. Ik voel mijn telefoon weer gaan. Ik haal hem uit mijn zak. Luke belt. Ik neem op. 'Wat, Luke'? 'Waar ben je? Ik maak me zorgen'. 'Dat doe je niet'. 'Wat bedoel je'? 'Ik heb je horen praten'. 'Eva-'. 'Luke, laat maar. Ik kom voorlopig niet terug. Laat me gewoon even met rust' zeg ik en ik hang op. Ik geef mijn telefoon aan Harry. 'Zou jij hem even willen bewaren'? 'Natuurlijk' zegt Harry en hij pakt de telefoon aan. 'Heb je nog een mop'? vraag ik. 'Tuurlijk! Sam en zijn vriend zitten een ijsje te eten. Opeens roept Sam: bah, er zit een vlieg op mijn ijsje! Waarop zijn vriend zegt: die houd zeker ook van wintersport'! Allebei beginnen we heel hard te lachen. Harry verteld nog een paar moppen. Ik kijk op de klok. 'Ik moet echt terug. Ik ben al te lang weg' zeg ik. 'Zal ik mee lopen'? 'Graag. Ik heb geen idee welke kant ik op moet' zeg ik. Lachend lopen we naar buiten. Harry verteld moppen tot we bij het hotel zijn, hij geeft mij mijn telefoon terug. 'Sms maar als het er weer is' zegt hij. Ik geef Harry een knuffel. 'Bedankt! Bedankt voor alles'. 'Dat is al goed. En nu naar binnen jij'. Ik knik. Harry draait zich om en loopt weg. Ik kijk hem nog even na en ga dan ook naar binnen.