KARANLIK

⭐9.Bölüm

Kendimle baş başa isem,kim yardım edecek ki bana?

-YENİ DOSTLUKLAR-

:Hazal Aclan:

Mezarlığa geldiğimiz zaman,Sarp annesinin mezarına giderken bende ağabeyimin mezarına yönelmiştim.Hayal kırıklığına uğramıştım.Kendi  arkadaşlarımın bu kadar düşüncesiz ve aptalca hareket etmesi,sinir ediciydi doğrusu.Her birimizin ailesinden büyük kayıplar vardı.Ve her biri Doğa üstüler yüzündendi.Ben ağabeyimi,Sarp annesini,Koray kız kardeşini,Yaprak babasını ve Meltem tüm ailesini kaybetmişti.Geçmişimiz intikam ateşi ve göz yaşlarıyla boğuluyordu.Yalnızdık,ta ki birbirimizi bulana kadar.16 yıldır arkadaştık.Eğitim de tanışıp,bunu sürdürmüştük.Birbirimizin eksikliklerini,beraber tamamlamıştık.Örneğin;Sarp ve Koray ağabeyimin yokluğunu arattırmıyordu.

Ağabeyimin mezarını gördüğümde,ellerimi cebimden çıkardım ve üstümü başımı düzelttim.Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip,mezarın yanına oturdum,

"Selam ağabey!Meamata'n geldi."

Yüzümde ki sahte gülüş solarken,toprağı okşadım.Onu cidden özlemiştim.Annemin ve babamın aksine,bana gerçekten sevgi gösteren tek kişiydi.Çoğu zaman herkes ciddi ve katı olmamı isterken,ağabeyim gerçekten bir çocuk gibi davranmamı isterdi.Saçlarımı örer ve bana şarkı söylerdi.Geceleri ise,eski Dünya'nın hikayelerini anlatırdı bana.Eski Dünya'ya o kadar çok ilgi duyuyordum ki,ağabeyim benim için eski Dünya'dan kalan kitap,dizi,dergi ve onun gibi ne kadar şey varsa bulmuştu.Onun sayesinde eski Dünya'dan kalan şeyleri biriktirdiğim bir odam vardı.Çatı katındaydı ve oraya benden başka kimse girmiyordu.Ağabeyim benim için her şeydi, 

"Ne var biliyor musun ağabey?Mutlu değilim.Bu yüzümde ki gülümseme,sahte!Etrafa dağılmamış gibi,yıkılmamış gibi davranıyorum.Herkes güçlü olduğumu sanıyor.Aclan olmanın bir ayrıcalık olduğunu düşünüyorlar ama değil.Sen gittiğinden beri değil."

Oturduğum yerde biraz kaydım ve toprağa başımı dayadım.Sanki ağabeyimin göğsüne başımı yaslıyormuşum gibi hissettiriyordu,

"Ağabey,artık annem beni sevmiyor.Düşmanlarım çoğaldı,baş kurucu bile düşmanım.En büyük kurucu bugün beni öldürmeye çalıştı ve tuhaf olan şu ki,babam hiçbir şey yapmadı.Hatta mücadele etmemem gerektiğini söyledi bana.Agnus Sullivan ise,bana senin yaşadığını söyledi.Seni ancak babamı öldürürsem bana vereceğini söyledi.Ona inanmadım.İnanmak istedim,ama yapmadım.Şuan hastanede.Umarım ölür."

Söylediğim şeyle kaşlarımı çattım,

"Biliyorum sana acımasızca geliyor ama dahası da var.Barış yapıldı ağabey.Artık kimse düşman değil.Herkes birbiri ile konuşuyor,sohbet ediyor.Sarp ve ben öyle değiliz ama.Hala eskisi gibiyiz,böyle yetiştirildik çünkü.Ve seni benden ayıran bir türe,nasıl sempatik olabilirim ki?Şöyle de bir sorun var ağabey.Koray,Yaprak ve Meltem,onlar bir kaç Doğa üstü ile arkadaş oldu.Onları süründüreceğim bak gör."

Tekrar doğruldum ve dolan gözlerimi kırpıştırdım.Adının yazdığı mezar taşını okşadım hafifçe,

"Ağabey,hissediyorum.Çok kötü şeyler olacak ve benim sana ihtiyacım var.'Malum' açıldı ağabey ve ben de salgına maruz kaldım.Ancak tek kötü şey bu değil.Barış yapıldığına göre,büyük bir kaos olası.Özellikle de Kazra Kabilesi ve benim aramda.Beni büyük başarısızlıklar bekleyebilir.Ama yılmayacağım,emin ol.İntikamını alacağım ağabey.Diğerlerinin aksine,senin öldüğün gün ve benim ettiğim yemin hala aklımda.Bütün Kabileyi öldüreceğim.Ve hiçbirine acımayacağım."