PROXY OLMAK

HE COME'S

    Başımı salladım. Sağ kapıya gittim ve dinlemeye başladım. Nefes yok. Işığı açtım. Geri çekildim. Sol kapıya gittim. Nefes sesi vardı. Kapıyı kapattım. Ayak sesleri gelince kapıyı açıp ışığı yaktım. Duvarın arkasına kaçtı. Gerçekti. Şu anda bütün Nightmare Animatronic' ler peşimdeydi. Bu gerçekti.

     Dolaptan gıcırtı geldi. Dolaba koştum. Işık tutar tutmaz Foxy bağırınca korkudan sırt üstü düştüm. Arkamda fazlalık hissettim. Kanatlarım vardı. Küçüklerdi. Ayağa kalktıktan sonra dolaba tekrar ışık tuttum. Sonra dolabın kapaklarını kapatıp beklemeye başladım. Sol kapıdan ayak sesleri gelince ürperdim. Dolaba tekrar bakınca Foxy  yerine onun oyuncağı duruyordu ve Foxy' ye kıyasla daha tatlıydı. 

      Hemen sol kapıya koştum ve dinledim. Bonnie nefesini tam olarak suratıma verince ürperip hemen kapıyı kapattım. Bir kaç saniye sonra da ayak sesi duydum. Ama Bonnie' nin değildi. Sesler sağ kapıdan geliyordu. Bonnie'nin gidip gitmediğini kontrol etmek için kapıyı açtım ve tekrar dinledim. Gitmemişti. Ama eğer burada daha fazla zaman kaybedecek olursam Chica beni öldürebilirdi. Kapıyı açtım ve Bonnie' nin orda olduğunu umursamadan sağ kapıya koştum. Nefes sesi vardı. Kapıyı kapattım. Bu sefer Chica beni bekletmeden gitti. Sol kapıya koştum. Nefes yoktu. Tuhaf.

     Ortaya geldim. Arkamda cızırtı sesi duyunca hemen arkamı dönüp feneri açtım. Küçük Freddy' ler 3 olmuşlardı. Çok çirkinler be!!! Işık sayesinde onlardan kurtuldum. Önüme döndüm. Dolap sonuna kadar açıktı. Gözlerim şaşkınlıkla inceldi. Foxy yoktu. Sağ kapıya koştum. Boş. Sol kapı. Boş. Dolaba koşup inceledim. Işığı yakıp etrafı aydınlattım. Oyuncak bile yoktu. Oyuncağı geçtim...Foxy nerde?

     Ortaya geri döndüm. Arkama baktım. Küçük Freddy'ler yoktu. Bütün Nightmare' ler nereye gitmişti? Sora yatağın üzerindeki Freddy oyuncağı dikkatimi çekti. Yatağın üzerine çıkıp onu aldıktan sonra tekrar aşağı indim. Üzerinde kan lekeleri vardı. Garip bir şeyler dönüyordu. Çocuk iç güdüleri olsa gerek...ağlamak istiyordum. "BEN!...BEN!...Çıkar beni burdan Bilgisayar Virüsü!" Biraz zaman geçti ama cevap vermedi. "BEN! Eğer bu bir şakaysa yemin ederim-" "Night koş" İlk başta anlamadım. "Night koş! Evin iç kısımlarına koş! " Nedenini sormadan Sol kapı açıldı ve siyah bir Animatronic içeri yavaşça girmeye başladı. Sağ kapıdan tüm hızımla komaya başladım. Ev karanlıktı ama en azından fenerim vardı. 

    Evin içi genişti. Neden bilmem ama sanki benim sanal ailem değil Nightmareler yaşıyormuş gibiydim. Kırmızı bir kapı gördüm. Açıktı. İçeri daldım. Freddy Fazbear Pizza. Şu anda oyun da olsa içindeydim ve her şey gerçek gibi duruyordu. Etrafıma şaşkın bir şekilde bakarken bir ses duydum.

    "Sorun nedir küçük?" Bir adam sesi. Ona dönünce gözlerim korkuyla küçüldü. Purple Guy. Şu anda tüm oyunların başındaydık. Yani ısırılma vakasından önce...Freddy Fazbear' in yanmasından önce. Ve tabiki Purple Guy' ın Springtarp' in içine sıkışmadan önce. Bakışlarımı düzelttim. 

   "B-bir sorun yok bayım." Eğildi. O kadar kısa olmak canımı sıkıyordu. "Ailen nerde bakalım" Cinayetler daha işlenmedi. O yüzden sanırım onunla konuşabilirdim. "A-ailem yok." Hafifçe gülümsedi. "O zaman benimle kalman daha iyi olacak. Adın ne küçük?" "Jessica." dedim ve omuzlarımın altından tutarak beni havaya kaldırdı. Koluna oturacağım şekilde yerleştirdi beni ve başımı omzunu olduğu vere gelmesini sağladı. Belki de o kadar kötü biri değildir. Ama neden çocukları öldürmüş olabilirdi hiç anlamıyorum.

     Beni bir masaya oturttu. "Burada bekle." Beklemeye başladım. Gözüme takvim takıldı. 1983. Bu yıldayız. Bekle bir dakika. Bite of 87 1987 yılında yaşandıysa ve eğer çocukların ruhları söylendiği gibi Animatronicleri kontrol ediyorlarsa. Cinayetin bu yıl işlenmesi gerekir. Çünkü FNAF2 FNAF1 den önceyi anlatmaktadır ki bu da yapım aşamasındaki robotların burada yani Chica, Bonnie, Freddy ve Foxy' nin yapım aşamasında olduğu anlamına gelir. Fnaf 2 de Fnaf1 in Animatronicleri yapım aşamasındaydı...Kaçmak zorundayım! Animatroniclerden bir parça olmak istemiyordum.