« ឯងញញឹមឆ្កួតស្អី.អាហ្គុកអើយ » ក្រោយតាំងស្មារតីមកវិញគេក៏ប្រញាប់បញ្ឈប់ការគិតទាំងអស់ទេ។ព្រោះពេលនេះគេត្រូវប្រឈមមុខពេលដែលរាងតូចដឹងខ្លួនមកតើមានរឿងអ្វីកើតឡើង។
« ដេកឱ្យស្រួលទៅយើងមិនរំខានទេហាមតែភ្ញាក់មករករឿងយើងទៅបានហើយ។ » ថាហើយនាយក៏ទាញកន្សែងដើរចូលទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួនព្រោះថាពេលនេះគេក៏មានក្លិនមិនល្អដែរ។
ពេលវេលាបានកន្លងទៅអស់កន្លះម៉ោងពេលនោះថាយ៉ុងគាត់បានដឹងខ្លួនយកដៃញីភ្នែកទាំងមានអារម្មណ៍ថាឈឺពេញខ្លួនអស់ហើយកម្រើកសឹងតែមិនបានពេលដែលបើកភ្នែកស៊ាំជាមួយនឹងពន្លឺភ្លើងអំពូលក្នុងបន្ទប់ហើយគេក៏ចាប់ផ្ដើមសម្លឹងមើលរាងកាយខ្លួនឯង!!ពេលនេះពោរពេញទៅដល់ស្នាមជាំពណ៌ខ្មៅធ្វើឱ្យគេឃើញហើយសែនស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង។នឹកដល់រឿងដោយកើតឡើងមុនធ្វើឱ្យគេខូចចិត្តណាស់តើគេមានមុខឯណាទៅជួបគ្រួសាររបស់គេទៀតទៅ។
« ហ្ហឹកៗ ~~អាមនុស្សចង្រៃ ហ្ហឹក" អាមនុស្សអាក្រក់លោកបំផ្លាញខ្ញុំ...លោកអាក្រក់ណាស់ជុងហ្គុក » ថេយ៉ុងស្រែកយំខ្លាំងៗពេលដឹងខ្លួនមកតើគេមានមុខឯណាទៅជួបគ្រួសារគេទៅ!!!បើឥឡូវនេះខ្លួនបានធ្វើខុសទៅហើយនោះ...
« អ្ហឹក""តើនេះជាកន្លែងណា.អ្នកណាយកយើងមកទីនេះ » បន្ទាប់ពីអង្គុយស្រែកយំនៅលើគ្រែមួយសន្ទុះក៏ចាប់ផ្ដើមនឹកភ្លឹកជាមួយនឹងបន្ទប់ដោយខ្លួនកំពុងតែអង្គុយពេលនេះតើវាជាបន្ទប់របស់អ្នកណា។ហើយពេលនេះគេនៅកន្លែងណាពិតជាវិលវល់អស់ហើយ...ចំណែករាងក្រាស់ដែលនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកនោះក៏ឮសំឡេងស្រែកយំស្រែកជេររបស់គេដែរទើបប្រញាប់ដើរចេញមកពីបន្ទប់ទឹកដោយមានកន្សែងរួមត្រឹមចង្កេះ..,.
« ភ្ញាក់ហើយមែនទេ »
« ជាលោក »
« មែនជាយើង »
« អញ្ចឹងទីនេះជាផ្ទះរបស់លោកមែនទេហេតុអីក៏យកខ្ញុំមកទីនេះចុះបងshikនោះ » ថេយ៉ុងប្រញាប់សួរទៅកាន់នាយហេតុអ្វីបានជាយកគេមកទីនេះបើគេមកចុះshikនោះបានដឹងរឿងគេដែរឬអត់ ? ចុះបើសិនជានាយដឹងគេប្រាកដជាចប់មិនខាន
ភាគ:28 លោកអាក្រក់ណាស់ជុងហ្គុក🥀
Start from the beginning
