KARANLIĞIN VELİAHTLARI~♥~ #Wattys2017

7.Ben bildiğimi okurum...

Sabah uyandığımda yeni bir güne başlamanın rahatlığı ve dün gece açtığım temiz sayfanın boşluğu içimin huzurla kaplanmasına büyük bir katkı sağlamıştı. Bugün cumartesi olduğuna göre boştum. Sadece yapmam gereken şey babamla konuşmaktı. Ona benim hakkımda benim karar vermem gerektiğini anlatmam gerekiyordu.

Hemen yataktan fırladım ve banyoya girdim. Soğuk bir duş aldım. Su bütün vücudumu kendi gibi temizlerken dünyada insanlara bu kadar şeyin iyi gelmesi ama insanların bunu görememesi ne acı diye düşündüm. Banyodan çıkar çıkmaz aklıma Doruk geldi. Dün gece orada öylece uyuya kalmıştı. Bütün her tarafı tutulmuştur şimdi.

Hızla üzerime siyah deri bir şort ve buz mavisi göğüs dekolteli bir gömlek geçirdim. Kafama siyah şapkamı taktım. Ayaklarımı giymeden aşağı indim. Doruk'un yattığı koltuk boştu. Hızla mutfağa girdim. Buz dolabında asılı olan notu gördüğümde gülümsedim.

"Dün gece için teşekkürler fıstık.Uyanınca ara... Seni seviyorum..."

Herşey yavaş yavaş yoluna girmeye başlamıştı. Hemen üst kata çıktım. Ayakkabılarımı giydim. Büyük siyah kol çantamı aldım. Tefondan Doruk'un numarasını çevirdim. "Fıstık" diyerek telefonu açtığında bu sesi ne kadar çok özlediğimi şimdi daha iyi anlıyordum. "Doruk, bu gece barışmamızı kutluyoruz. Seni iki tane arkadaşımla tanıştırıcam bahane istemiyorum." dediğimde güldü. "Tamam. Her zamanki gibi eğleniyoruz o zaman. Kaçta alayım seni?" dedi. Daha kızlara haber vermemiştim. Bensiz içeride giremezlerdi. En iyisi kızlarla gitmekti. "Ben kızlarla gelirim sen bizi barda bekle." dedim. "Tamam o zaman ben sizi barda bekliyorum." dedi ve kapattı.

Hızla evden dışarı çıktım. Evin önünde arabamı görmemle biraz şaşırdım ama arabayı babamın gönderdiğini biliyordum. Hemen arabaya atladım. Öncelikle babamla görmem gereken bir hesap vardı. Kısa sürede şirkete geldiğimde güvenliklerden biri beni gördü. Ufak bir şokun ardından yanıma geldi. Arabamın anahtarını ona uzattım. "Kapıdan çıkar çıkmaz arabam hazır olsun bekletilmeyi sevmem." dedim.

Şirketin içine girer girmez beni fark eden herkes hazırola geçerken ben ciddiyetimi hiç bozmadan asansörlere doğru ilerledim. Asansörün önüne geldiğimde sekreterlerden birisi yanımda bitti. "Hoşgeldiniz Hayal hanım." dedi. Bense onu hiç takmadan asansöre bindim ve en üst katın tuşuna bastım. Asansör hızla yukarı çıkarken ben olacakları kafamda tartmaya başlamıştım bile.

Asansör durduğunda hemen indim ve babamın odasına doğru ilerlemeye başladım. Babamın sekreteri beni görür görmez ayağa fırladı. "Hoş geldiniz Hayal hanım ben babanıza geldiğinizi haber veriyim." derken bir yandanda benim peşimden geliyordu çünkü ben hiç beklemeden babamın odasına girdim. "Kıvanç bey ben haber vereyim dedim ama..." derken babam eliyle dışarı çıkmasını istedi.

"Kızım bile olsan buraya bu şekilde girmemen gerektiğini biliyorsun." dedi beni uyaran bir tonda. "Babam bile olsan bana zorla bir şey yaptıramayacağını biliyorsun." dedim, onun sözleriyle onu vurarak. "Neyden bahsediyorsun sen?" dedi anlamamış bir edayla.

"Neyden bahsettiğimi gayet iyi biliyorsun baba! Ben senin kızınım baba, sen nasıl olurda beni bir ortaklık uğruna peşkeş çekersin. Bunu bana söylemeden, rızamı almadan nasıl yaparsın. Sen beni tanımadın mı baba? Benim kimsenin ağzıyla bir şey yapmayacağımı hala öğrenmedin mi? Peki ben bunu neden senden değilde beni evlendirmek istediğin kişiden duyuyorum? Çünkü benim babam bana hiç bir şeyi açıklama gereği duymamış. Çünkü benim babam beni ortaklık uğruna satmayı göze almış. Çünkü ben babamın her dediğine kalbi kırılmasın diye evet dedim. Çünkü ben o saçma yemeğe hiç bir şeyden haberim yokken, senin istediğin olsun diye geldim. Ama neyi unutuyorsun biliyor musun, ben senin kızınım Kıvanç Demirhan ve sen bana zorla hiç bir şey yaptıramazsın. Ben seni dinlemem, kimsenin emirlerine uymam, bunu kafana böylece sok baba! Ben senin istediğinde gelip istediğinde gidebilecek, istediğinde oturup istediğinde kalkabilecek, istediğinde sırf sen istiyorsun diye başkasıyla evlenebilecek biri değilim. Anla artık bunu baba, beni biraz tanı!" dedim içimdeki herşeyi tek tek ortaya sererken.