រឿង:ម្ចាស់ក្លិនម្ចាស់ស្នេហ៍

ភាគ២(មិនស្តាយក្រោយទេ)

ស្នាមជាំជាច្រើនកន្លែងក៏បានលេចឡើងមកវាមានពណ៌ក្រហមនេះក៏អាចបញ្ជាក់បានដែរថារាងតូចគឺជារបស់រាងក្រាស់តែម្នាក់គត់។

«ពេលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនកុំរត់ចោលយើងអោយ សោះ បើសិនជាឯងរត់ចោលយើងហើយថ្ងៃណាមួយយើងចាប់ឯងបានច្បាស់ណាស់ថាខ្នោះនិងជាប់ជើងឯងជាមិនខាននោះទេ»បន្ទាប់ពីពោលពាក្យទាំងប៉ុន្មានម៉ាត់រួចហើយរាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមថើបមាត់រាងតូចម្តងទៀតម្តងនេះនាយបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗតែម្តង សឹងតែអស់ដង្ហើមរបស់រាងតូចទៅហើយ។មាត់ចាប់ផ្តើមស្លេកទៅៗព្រោះតែការបឺតខ្លាំងពេក។

«លោកចាប់ផ្តើមទៅខ្ញុំទ្រាំមិនបាននោះទេ»បន្ទាប់ពីលឺរាងតូចនិយាយហើយរាងក្រាស់ក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើរឿងមួយនោះភ្លាមៗដោយមិនចាំយូរនោះទេ ទឹកភ្នែកន័យសេចក្តីឈឺចាប់ក៏បានស្រក់ចុះមក។

រាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមសម្រុកខ្លាំងៗ រហូតទាល់តែដល់ទីទើបគេព្រមដក់ចេញមកវិញ បន្ទាប់ពីរឿងគ្រប់យ៉ាងរួចរាល់អស់ហើយរាងក្រាស់ក៏បានចាប់ទាញរាងតូចយកមកអោបជាប់ទ្រូងនិងបានគេងលង់លក់បាត់ទៅ។

ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏បានចូលមកដល់ពេលនេះរាងតូច ក៏ចាប់ផ្តើមបើកភ្នែកឡើងមកទិចៗនិងចាប់ផ្តើមយកដៃញីភ្នែករបស់ខ្លួន។

«បាត់មនុស្សទៅណាហើយអាឆ្កួតនេះ ប្រាប់អោយយើងកុំទៅណាចោលវាតែបែបជាវាទៅចោលយើងទៅវិញ»ជេគ អង្គុយក្តៅចិត្តតែម្នាក់ឯងព្រោះថាគេនៅចាំសម្តីរបស់ស៊ុងហ៊ុនច្បាស់ខ្លាំងណាស់។

«ចាត់ទុកថាយប់មិញយើងសំណាងអាក្រក់ទៅចោះរឿងគ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែជាសុបិនហើយយើងក៏មិនគួរបន្ទោសគេដែរ ព្រោះថារឿងគ្រប់យ៉ាងខុសមកពីយើងខ្លួនឯង»បន្ទាប់ពីនិយាយហើយជេគក៏បានរៀបចំស្លៀកពាក់ខោអាវ បន្ទាប់ពីស្លៀកពាក់រួចហើយគេក៏បានដើរចាក់ចេញពីបន្ទប់បាត់ទៅ។

មួយសន្ទុះក្រោយមកធ្វាក៏ត្រូវបានបើកឡើងមកវិញដោយដៃបុរសទឹកកក នាយដើរចូលមកខាងក្នុងពីទាំងកាន់ថងអាហារមកជាមួយជាច្រើន។

«នេះគេបាត់ទៅណាហើយ? អាកូនក្មេងនេះយើងនិយាយប្រាប់យ៉ាងមិចខ្លះយប់មិញ ហេតុអីក៏វាមិនចាំបែបនេះ»រាងក្រាស់ដោយខឹងខ្លាំងពេកថងអាហារដែរទិញយកមកមុននេះគេក៏បានបោកចោលបែកខ្ទិចខ្ទីអស់។

«ចាត់មនុស្សអោយរកអាកូនក្មេងចង្រៃនោះមកអោយយើងបើរកគេមិនឃើញកុំមកជួបយើងអោយសោះពួកឯង»ស៊ុងហ៊ុនស្រែកគំហរខ្លាំងៗដាក់ខ្សែរទូរស័ព្ទម្ខាងទៀត អ្នកដែរបានស្តាបនោះគ្រាន់តែលឺសម្លេងរបស់ស៊ុងហ៊ុនហើយឡើងចង់ញ័រជើងអស់ហើយ។

២ខែក្រោយមក

ឡានទំនើបមួយគ្រឿងកំពុងតែបោះពួយយ៉ាងលឿនព្រោះតែមានឡានជាច្រើនគ្រឿងទៀតកំពុងតែបើកដេញតាមឡានមួយគ្រឿងនោះមិនយូរប៉ុន្មានឡានមួយគ្រឿនោះក៏ត្រូវបានក្រឡាប់ទៅជ្រុងម្ចាងភ្លាមៗព្រោះតែល្បឿនលឿនពេកកាច់ចង្កូតមិនទាន់ឡានដែលបើកដេញមុន
នេះនៅពេលដែលឃើញឡានដែលពួកគេបានដេញតាមក្រឡាប់បែបនេះហើយពួកគេក៏បានប្រម៉ូលគ្នារបស់ពួកគេបើកឡានចេញទៅវិញអស់ទៅដោយទុកអោយឡានដែលពួកគេបើកដេញនៅក្រឡាប់ផ្ងាឡើងលើ។

«មិចក៏មានឡានមកក្រឡាប់នៅទីនេះបែបនិង...?ហេតុអ្វីក៏គ្មានអ្នកមកជួយគេ....?» សំនួរជាច្រើនបានចូលមកក្នុងខួរក្បាលរបស់រាងតូចដែលជិះឡានកាត់ផ្លូវនោះរាងតូចក៏បានបើកធ្វាឡានចេញមកហើយក៏បានដើរទៅជិតឡានដែលក្រឡាប់មួយនោះ។