She's the Pambara Queen [Published by LIB]

PAMBARA 12: BIANCA MARIE TORIBIO

I pulled her inside. As in pull. Yung hilahan portion namin matindi e. Nakakapit pa sya sa may pinto habang hinihila ko.

"Bat ba ayaw mong pumasok?"

"Ayokong magpagupit!"

"Sino ba nagsabing magpapagupit ka?"

Pagkatapos nun, pumasok naman sya. Wala ng pilitan. Baka makasapak ako ng di oras e.

"Ikaw! Gupitan mo siya," I shouted sa pinakamalapit na pwedeng magpagupit.

"HA? Kala ko walang gupitan?"

"BLEEEH! >p<" I stuck my tongue out at binelatan sya.

After 15 minutes...

"Scarlette..." 

"O? W-wow," 

Minsan lang ma-amaze sa ganda ng iba ang tulad ko. Bat ba? Masyado na akong maganda at ka-amaze amaze kaya I don;t bother na maamze pa sa iba.

"Maganda ba?"

"OO, pero mas maganda parin AKO," I said tapos tumayo na.

"Bading!" I called the gay parlorista.

"Shh ka lang ate!"

"Maka ate naman kala mo kapatid kita?" I said then rolled my eyes heavenward.

"Ako kaya ang nawawalang kuya mo! Rawr~!" sabi nya at nagaction pa ng rawr.

*pak*

"Tigilan mo ako ha. Kadiri ka!"

"Maka kadiri naman ito! Ganda ko kaya,"

"Tandaan mo, madaling magsaming maganda ka, ang mahirap, totoo nga bang babae ka?" I said then stormed out of the salon. Kalurkey yung baklang yun! Kung di ko yun kavibes malamang wala na yun trabaho! Gahd!

-

"S-san tayo pupunta?" 

Oh great. kasama ko nga pala si Bianca.

"Bibili ng damit. Tara na," sabi ko habang pumapasok sa isnag boutique. Di ako nag de-department store. Yuck. Pangmahirap.

"Mamili ka na dyan," sabi ko while scanning different racks of clothes.

"Eh?" 

"Arte. Ako na nga." sabi ko at kinuha lahat ng nakasbit na dress.

"O isukat mo lahat," sabi ko habang tinutulak ko sya sa may fitting room kasama ng mga dress na napili ko kanina.

after 1 hour...

Tapos na kaming mamili ng damit at nakasakay na kami sa kotse KO na kakabili ko lang nung weekends bago umalis ang mga parents ko.

Nakakamiss nga yung presence nila e. Wala ng makulit at maingay sa bahay. Kasi once na tumapak sila oustide our hou--- er.. mansion, nagiging serious and business minded na sila. Di na nga sila masyadong umiimik at sumisigaw ng 'what's up nigga' sa kotse nung hinatid ko sila.

Parang di sila yung parents na nakilala ko. Kasi ang tahimik at ang serious talaga. Ang awkward nga nung isang araw e. -___-;

Anyways, papunta na kami kung saan nagtatrabaho yung boyfriend-- uh, ex boyfriend ni Bianca.

"Sa Resort nila Yohanne sya nagtatrabaho," 

"Ano?" I hit the brake pagkatapos kaya nasubsob kami.

"Yep,"

"Teka, kilala mo sila Yohanne?" I said while driving again.

"Oo, nakita nga kita sa farewell e. High school friend ako ni Yohanna," 

"What a small world," I said habang naka-nganga. Ang hampaslupa lang ng dating ko ngayon. E sa nagulat ako. bat ba?

"kaya nga sayo ako lumapit e,"

"Ha?" naguguluhang tanong ko.

"Kasi alam mo kung ano yung feeling ng nasaktan at naiwan,"

silence...

awkward silence...

"ano nga pangalan ng boyfriend mo?" I asked out of the blue para mabreak yung silence. gahd! Ang awkward!

"Drew Gamboa,"

*gulp*

Oh noes! Yung pesteng yun?

"Sya?!"

"Kilala mo sya?!"

"Sya yung asungot na nadala ko sa ospital at may helicopter?!" I said shocked. WOW! Really, this is a small world.

"HA?! Bakit naospital?" bshe asked worried.

"That's another story. Anyways, I can't believe na sya!" I said while keeping my eyes on the road.

"bakit?"

"Hehe. Wala lang."

"Teka, meron syang helicopter?" she asked, shocked. AGAIN.

"Yup,"

"How come di ko alam?"

 "Weird," I said and didn;t mind about the helicopter.

Silence...

Silence...

Okey sa tagal ng byahe, puro katahimikan lang ang narinig ko. Yuck. Ironic? Nakakabingi yung katahimikan.

 "Bat tayo andito?" 

"Kailangan ipakita naten sa Drew na yan kung sino ang iniwan nya. He'll be begging on your knees pag nakita ka nya, for sure," I said then a smirk formed on my face. gahd, what's wrong with me? Am I being cupid now?