Behind the Spotlight (COMPLETED)

CHAPTER 41: Burdens

"Nako, sorry. Ang ingay ko ba?"

Umiling ito. "Not really. I actually enjoyed your singing."

Tinignan ko at cute naman pala ito. Sa itsura ng katawan nito, mukhang freshman ito. Nakav-neck shirt at plaid polo. Very freshie. But he look well-breed. Mukhang mayaman.

"Chao, by the way." Nilahad niya ang kamay sa akin. I gladly accepted it at nakipagshake hands.

"Jas."

"Who doesn't know you? I know you." Sabi nito.

"Ay, ganu'n ba." Palihim akong napangiti.

"What brought you here? Mukhang damang-dama mo ang kinakanta mo ah." Tanong niya.

"Gusto ko lang 'yung kanta. Bawat kanta na kinakanta ko, lahat naman dinadama ko."

"Well, if that's what you said. I won't brag in your thoughts." Walang nagawa niyang sabi at tumayo.

"I have to go. Nice meeting you."

"Okay, ingat! Nice meeting you too!" Masigla kong sabi at saka siya umalis.

Hala. Pati ibang tao nakakaramdam sa pinoproblema ko? Galeng.

After attending my following class alone, I decided na dumiretso na lang ng uwi. Bukas pa naman ang meeting ko kaya makakapagpahinga ako ngayon.

Tahimik lang akong nakikinig ng music sa phone ko habang naglalakad papunta sa sasakyan. Seeing every students goes to their own cars, 'yung iba nagsisi-uwian na din. Eventually, I stopped.

Tumingin ako sa kaliwa ko kung saan tama nga ako sa nakita ko, si Jacob. Masaya siyang kausap ang mga kaklase nito sa isang banda ng malawak na parking lot na ito. It's like the first time I saw him in forever. Or masyado lang akong O.A. sa forever.

And he seems, happy. Glooming and in love.

As I look at him, I remember the face he has when I saw him with his girl. Ang saya niya. Ang saya nila. So far, my most heartbreaking moment. Pero habang tinitignan ko siya ngayon, gusto ko siyang lapitan at yakapin at ilabas lahat ng hinanakit ko. Pero hindi ko magawa. Baka wala na siyang panahon pa makinig sa akin. Baka wala na siyang oras na samahan ako sa mga oras na kailangan ko siya. Marahil hindi na lahat katulad pa ng dati.

Ramdam kong patulo na ang mga luha ko kaya nagmadali na akong lumapit sa kotse at pumasok sa loob.

"Kuya kila nanay po muna tayo."

Jacob's P.O.V.

I saw Jas' car moved out of the parking. And I even saw him looking at me kaya lang I can't go to him because I'm talking to my friends. Kahit pa malayo ko siyang nakita, I feel he has burdens. He has problems.

"Come on guys, she's not yet my girldfriend!" I exclaims. Ang kulit kasi nitong mga kaibigan ko.

Kwentuhan hanggang sa makarating kami sa room namin.

"Seryoso pare?? Ang bagal mo naman!" Kantyaw ng isa kong kaibigan.

"Kung ako sa'yo pare, pilitin mo na! Ang tagal mo ding walang girlfriend. At panigurado ako marami ka nang naipon d'yan!" Naghiyawan ang mga kasama ko sa hinirit nitong isa ko pang kaklase.

"You guys are crazy! Kung anu-ano iniisip niyo!" Sabi ko at nakisakay na lang sa tawanan nila.

Natigil lang ang tawanan namin nang dumating na ang professor namin at nagsimula nang magturo.

But the topic left me hanging. Bakit nga ba hindi ko pa girlfriend si Abi? We are okay naman. We are in good terms naman. Our relationship became closer than before. She sleeps to my condo, I go to her house. We're almost a couple but yet, I still don't have the guts to court her.