ONE NIGHT WITH MR. UNKNOWN (Z S1: Zachary Montenar)

chapter 34

I walked slowly as I reach our house gate. Using my free hand I opened the gate. Iniwan ko itong nakabukas dahil papasok rin naman si kuya.

Galing kami sa isang bagong bukas na malaking tindahan dito. Hindi naman gaanong kalayo kaya nilalakad lang namin. And nanay always scolding me. Dapat mag-exercise ako at maglakadlakad. And I do.

Abala ako sa pagkain ng fita tuna spread habang may nakaipit sa braso ko. A pack of biscuits. Si kuya ang nagdala sa iba dahil hindi na kaya ng mga daliri ko. As usual pagkain lagi ang inaatupag ko. Wala ng iba. Even my phone, once in a day lang ako nakakahawak dahil nagsasawa na ako. Kahit na tumawag si Zach ay hindi ko sinasagot kaya kay kuya na lang siyang tumawag.

Hindi pa kita ang baby bump ko dahil nga ilang weeks pa ito. At ipinagsasalamat ko 'yon. This coming Christmas ang plano kung sabihan ang lalaki. And that will be happen this midnight.

Zach, decide na dito siya magpapasko. Sinabihan ko pa nga na 'paano ang kaniyang pamilya?' But he answered me na, bahala na sila, ilang taon niya raw silang nakasama magpasko and kami ay this is our first celebrating together. Walang akong magawa para komuntra, he has a point. Our first...

And my parents will be with us also. Well be complete for tonight's and new year.

I already pack my gift for them. Kay Zach ang naiiba, maliit. Sinigurado kung hindi ito maalog para walang kataka-taka.

I prepared my dress for this upcoming mass. Hapon siya. Dalawa ang mass, last sa simbang gabi at iba naman ang mass sa hapon. Usually madilim na natatapos ang misa.

Sa daan naman ay may nagbebenta ng mga kung ano-ano. More on, pagkain kaysa sa mga bagay bagay. May iilang handmade bracelet, gawa ang iba sa yarn, beads and others. At dahil dakilang gutumin ako simula no'ng nabuntis, hindi nakakligtas ang mga pagkain sa bibig ko. Walang papalampasin, lahat matitikman.

Kaya ngayon palang ganado na 'ko. Bakit ba kasi ang tagala mag alas kwatro?

Y medya palang ng alas dos naligo na ako. Knowing me, matagal ako matapos. Hindi na katulad ng dati ma madali lang.

I comb my hair using my fingers. I couldn't find my hair brush. It's irritating me. Isa sa epekto ng pagbubuntis ko ang pagiging malilimutin. Iniwan ko lang sa isang lugar hindi ko agad matandaan. Minsan pa nasa harap ko na at kulang na tawagin ako.

Kaya si nanay palagi ako napagsasalitaan. Kasi bibig ko daw gamit sa paghahanap at hindi mata. Keso daw kung makita niya ay hindi niya ibibigag sa akin. Bahala na akong mabaliw kakahanap.

Hindi ko pa rin mahanap kahit sa sala at ibang kwarto, wala. Tinanong ko na si kuya pero wala akong natanggap na sagot. Muli akong bumalik sa kwarto.

Nandito lang 'yon. Dito lang sa side table ko nilagay 'yon. Inisa isa kong binuksan ang drawer pero wala pa ring nahanap. Binaligtad ko na lahat ang pwedeng baligtarin, pero wala! Wala talaga!

Nasaan na ba 'yon?!

"Nanay, nakita mo ba ang hair brush ko? Kanina ko pa kasi hinahanap." tanong ko at tumitingin sa drawer ng kusina. Umabot pa ako sa ref pero wala. Ningitngit ko ang sariling ngipin.

Tinignan ko si nanay na ngayon ay parang naaabalidbaran sa akin. Humilot ito sa ulo... Para siyang aatakihin ng high blood dahil sa akin. Mapang-uyam ang tinging binibigay niya.

"Ipapakain ko talaga sa'yo 'yang hawak mo, Elle! Jusko—" sabi niya at umalis.

Naiwan akong kunot ang noo. Kibit balikat ako bago humugot ng hininga sabay buga nito. Hindi ko maintindihan... Wala naman akong hawak.

Bumalik ako sa sala at lumabas. Pumunta ako sa likod kung saan nakatapat ang kwarto ko. Baka nahulog ko dito. Wala ni isang bakas nh hair brush ang nakita ko. Malapit na akong maiyak. Sawing sawi ako sa paghahanap ng hair brush ko.