ONE NIGHT WITH MR. UNKNOWN (Z S1: Zachary Montenar)

chapter 19

Naiinis akong tumingala ng makaramdam ng pagod. Sumasakit na ang balakang at leeg ko. Nakakaumay na ring titigan ang mga papel sa mesa ko. Isama mo na ang kakatitig sa computer, sumasakit na mata ko.

Tumingin ako kay Aljean, pati rin siya'y pagod na halata sa mukha niya. Tumingin siya sa relo na nasa bisig niya bago sa 'kin. Tumayo ito at pumunta sa 'kin.

"Lunch time na. Tara sa labas tayo do'n tayo kumain sa karenderya." alok nito, tinangohan ko lang ito.

Gutom narin ako kaya tumayo na ako at pinatay ang computer at inayos ang mga papel sa mesa.

"Libre mo?" pabirong sabi ko.

Tignan natin kong mapapayag ko ba lakas makapag-aya. Umismid ito sa 'kin bago sumakay sa elevator. He pressed the button.

"Ang dami mo na kayang pera no! Magpapalibre kapa!" reklamo nito.

Tumawa lang ako. "Pa'no mo naman nasabi na marami akong pera? Wala pa nga tayong sweldo."

Dinuro ako nito at umirap. 'Tong baklang 'to lakas makataray.

"Haler, marami kang pera kasi boyfriend mo si sir Zach. Imagine mo nga ceo si sir Zach tapos boyfriend mo pa. Ibibigay niya sa 'yo ang kan'yang wallet then maraming pera. Sugar daddy kumbaga. Oh, 'di instant sugar baby ka niya."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Sinipa ko ito pero mahina lang. Saan naman niya nakuha ang mga salitang 'yon. Boyfriend? Eh, hindi nga niya ako girlfriend.

"Bunganga mo! Baka may makarinig sa 'yo. Malalagot ka talaga." aniya ko dito.

Sa lahat talaga ng kilala kong tao si Aljean lang ang mahilig sa issue. Minsan may saltik pa, bigla bigla nalang kikiligin habang nakaharap sa cellphone.

Nang bumukas ang pinto ay tinulak niya ako pero mahina lang. Buti nalang at naka hawak ako sa kan'ya kaya pati siya natangay ko. Sobrang atat na niyang kumain dahil kanina pa daw siya nagugutom.

"We're same. Pero hindi ako nanunulak ng tao." irap ko dito.

Tinawanan lang ako nito. Buti nalang at hindi ako nag heel kundi kanina pa 'ko nakadapa sa sahig. Nanghiram ako ng tsinelas sa kasama ko kanina. Pero kong madadapa ako okay lang kung hila ko rin naman siya. Bayanihan tayo, madapa ang isa madapa ang lahat!

Kita ko si Zach sa lobby kaya bago pa niya kami makita ay hinatak ko na si Aljean papuntang parking lot. Kita ko ang pagtataka nito sa mukha. Imbes na magpaliwanag mas binilisan ko ang lakad.

"I will explain to you later. Just please faster," sambit ko.

Nang makarating kami sa parking lot ay saka ko lang siya binitiwan. Hinarap ko siya at bakas ang pagkalito niya.

"Bakit kaba nagmamadali? Mukhang ikaw ang mas atat na atat kumain sa'ting dalawa." nanunuya itong ngumiti sa'kin.

Hindi niya ba nakita sa lobby si Zach? Well, no problem. Ayaw kong malaman niya kaya sumang-ayon nalang ako.

"Yes, gutom na talaga ako kanina pa." I lied.

He smiled and drag my hair. Hindi naman masakit. Sadyang ganito lang siya pagnaiingit sa buhok ko. Gusto niya rin daw ng ganitong buhok. Ayaw na nga niyang magpapa-hair cut.

Uulitin niya sana ang paghila sa buhok ko pero naiwan sa ere ang kamay niya. Lumunok ito at nanlalaki ang mata na tumingin sa likod ko. Nagtaka naman akong tumingin sa kan'ya. Mga tingin niya ay nagsasabing tumingin ako sa likod ko.
I turned around para makita ang nasa likod.

"Ipis na kalbo!" napahawak ako sa dibdib dahil sa gulat.

He's towering me now. Kaya napatingala ako. Madilim ang tingin niyang binibigay sa'ming dalawa ni Aljean. He looks calm pero kapansin- pansin ang mabilis na paghinga niya. Kumurap ako ng ilang beses. Baka nag d-day dream lang ako. But no, he's real.