Düzensiz uykularda | yarı texting

Bölüm 37

İkimiz de ne yapacağımızı bilemiyor gibi bekliyorduk. Dudaklarımız birleşmişti ama kimse bir harekette bulunmuyordu.

Çok geçmeden dudaklarını ilk hareket ettiren Rüzgar oldu. Alt dudağımı dudaklarının arasına alıp emdiğimde kollarını daha sıkı tuttum. Ona uyup aynısını üst dudağına yaptığımda ellerini yanaklarıma koymuştu.

Şu an ne oluyordu tam olarak idrak edemiyordum. Rüzgar beni öpüyordu ama ben kendimde değil gibiydim. İlk öpücüğüm olduğu için ne yapacağımı tam olarak da bilemiyordum.

Ellerimi kollarından kaydırarak omuzlarına çıkardım. Oradan boynuna ilerledim ve ensesinden tutup onu kendime daha çok çektim.

Hayatımda daha önce hiç öpüşmediğim için ne yapacağımı bilemiyordum. Bir üst dudağını, bir alt dudağını emiyordum. Rüzgar'ın hareketlerine uyum sağlamaya çalışıyordum.

Hem öpüşmekten hemde heyecandan nefeslerim sıklaşmaya başladığında ondan ayrıldım ve titreyen bacaklarla ayağa kalktım. Komidinin çekmecesini açtım ve içinden astım ilacımı alıp kullandım.

Rüzgar telaşla oturduğu yerden kalkmış ve yanıma gelip hafif bir şekilde kolumdan tutmuştu. "İyi misin Algım?"

Derin nefesler aldım ve ilacımı yerine koydum. "İyiyim."

Bana pişmanlıkla baktı. "Özür dilerim."

Pişman olmasını istemiyordum. Ne onun suçu ne de benim suçumdu. Heyecandan ve öpüşmekten biraz nefessiz kalmıştım o kadar. Yine de ayrılmak zorunda kaldığımız için üzülmüştüm.

"Saçmalama." Dedim kendini kötü hissetmemesi için.

Bana emin olamayarak baktı ve teyit etmek için tekrar sordu. "İyisin değil mi?"

"İyiyim Rüzgar." Dedim gülümsemeye çalışarak.

Öpüşmeye devam etsek daha iyi olabilirdim ama iş işten geçmişti artık. Belki başka bir sefereydi.

Başını salladığında sustuk ve birbirimize bakmaya başladık. Yaşananlardan ötürü kızarmaya başladığımda saçlarımla yanaklarımı kapatmaya çalıştım.

"Çocuklar!"

Annemin bağırtısı ikimizi de yerinden hoplattığında hiçbir şey olmamış gibi hızla odamdan çıktık ve salona geçtik.

Daha birkaç saniye önce öpüşmemişiz gibi annemin uzattığı tatlıları yemeye başladık. Kalbim hala hızla atıyor ve midem kasılıyordu.

Resmen aşık olduğum çocuğu öpmüştüm! Hemde kendi evimde! Aşağıda annem oturuyorken!

Tatlılar bittiğinde annem ve Rüzgar havadan sudan konuşmuş ve bende onları dinlemiştim. Konuşacak gücü ve cesareti kendimde bulamamıştım. Hala deli gibi utanıyordum. Rüzgar ise hiçbir şey olmamış gibi annemle güzel bir sohbete dalmışı. Nasıl başardığını merak etmeden edemiyordum.

"Ben artık gideyim." Dedi Rüzgar ayağa kalktığında.

Bizde ayağa kalktığımızda annem gitmesini istemiyor gibi baktı. "Biraz daha kalsaydın oğlum."

"Dersimiz bitti, hem annem de eve gelmiştir." Dedi Rüzgar buna cevaben.

"Sen bilirsin." Dedi annem çok uzatmayarak.

Rüzgar'ın çantasını almak için ikimiz de odama çıktığımızda aramızda bir sessizlik vardı. Aşağıya indiğimizde de bu sessizlik devam etmişti.

Annem Rüzgar'a veda ettikten sonra bizi yalnız bırakmış ve salona geçmişti. Kapının önünde karşı karşıya bekliyorduk.

Sessizlik çok fazla sürdüğünde ve kimse konuşmadığında ben konuştum. "İyi akşamlar."

Rüzgar çabama gülümsedikten sonra arkamı kontrol etti ve bugün ikinci kez yüzüme doğru eğildi. Gözlerim kocaman açıldığında kulağıma doğru eğildi ve fısıldadı. "Seni öperken ne kadar güzel olduğunu görmeliydin."

Bu dediği kalbimin atış hızını arttırmaya yettiğinde kendimi sakinleştirmek için derin bir nefes aldım.

Dudaklarını yanağıma yasladı ve hafif bir öpücük kondurdu. Daha sonra geri çekildi ve gülümsedi. "İyi akşamlar." Kapıyı açtı ve bir şey dememe izin vermeden evden çıktı.

🌼🌼🌼

Parmaklarımı dudaklarımda gezdirdim ve şaşkınlıkla iç çektim. Rüzgar'la öpüşmüştüm! Hala inanamıyordum!

Yatağıma uzandım ve ellerimi karnıma koydum. Tavanımı izlerken düşünmeye başladım. Biz şimdi Rüzgar'la neydik?

Arkadaş olamazdık, çünkü arkadaşlar öpüşmezdi. Ama sevgili de değildik, birbirimize adam akıllı seni seviyorum bile dememiştik.

Gözlerim telefonuma kaydığında bir hışımla elime aldım ve mesajlar kısmına girdim. Utanacağımı bile bile parmaklarımı harflerin üzerinde gezdirdim ve ona o klişe soruyu sordum.

Siz: Rüzgar? (00:23)

Siz: Biz şimdi neyiz?

Rüzgar: Ne olmamızı isterdin ;) (00:26)

Siz: Lafı yine dolandırıyorsun (00:26)

Siz: Lütfen

Siz: Aklım çok karıştı

Rüzgar: Aslında bunu yarın yüz yüze olduğumuz bir zaman soracaktım ama madem ısrar ettin (00:26)

Rüzgar: Sevgilim olur musun?

Telefonumu yatağa fırlattım ve ayağa kalkarak zıplamaya başladım. "İnanamıyorum!"

"Ne oluyor Algım!" Annem odama girince beni yatağımda zıplıyor olarak buldu ve tuhaf bir şekilde baktı. "Komşulara ses gidiyor!"

"Anne!" Yataktan atladım ve annemin ellerinden tuttum. "Çok önemli bir şey oldu!"

Ellerimi sıktı ve bana merakla baktı. "Ne oldu kızım?"

"Rüzgar!" Kendimi tutamayarak tekrar zıpladım. "Sevgilim olur musun diye sordu!"

Gözleri büyüdü ve elimi bırakarak ağzını kapattı. Bana şokla bakıyordu. Daha sonra ellerini coşkuyla havaya kaldırdı. "Dualarım kabul oldu!"

Annem pörtlek gözlerimi görmezden geldi ve yatağımda duran telefonumu işaret etti. "Ne bakıyorsun öyle deli kız! Mesaj yazsana çocuğa!"

Ellerimle onu kışkışladım ve yatağıma geçtim. "Sen çık ama, utanırım sonra."

"Bunları söylerken utanmıyordun, şimdi mi utanasın tuttu." Başını iki yana salladı ve odamdan çıkıp beni yalnız bıraktı.

Yatağımda bağdaş kurdum ve titreyen ellerle telefonumu aldım. Bir mesaj geldiğini görünce ise heyecanım arttı.

Rüzgar: Sanırım şu an çok fazla heyecanlandığın için bana bir cevap vermedin (00:31)

Rüzgar: Yüz ifadeni hayal edebiliyorum

Rüzgar: Çok tatlı

Rüzgar: Ve güzel

Siz: Sanırım kalbim patlayacak Rüzgar (00:33)

Siz: Sen beni ne hale getiriyorsun ya

Siz: Farkında bile değilsin

Rüzgar: Sen birde benim hissettiklerimi gör (00:33)

Rüzgar: Hala cevap vermedin?

Siz: Olurum tabii! (00:34)

Rüzgar: Ne güzel 🤍 (00:34)

Attığı kalbi gördüğümde telefonumu kalbime bastırdım ve iç çektim. Şu an yaşadığım şey bir rüya gibiydi.

Rüzgar'ın kalbimde olan varlığına daha fazla katlanamadığımda telefonumu komodinimin üzerine koydum ve yorganın altına girdim. Sessiz bir çığlık attım ve uyumaya çalıştım.

Rüyamda hep Rüzgar'ı gördüm.