Düzensiz uykularda | yarı texting

Bölüm 7

Rüzgar: Sanırım hayatımda ilk defa matematik sınavım güzel geçti (16:07)

Rüzgar: Senin sayende

Rüzgar: Notlarını o kadar güzel tutmuşsun ki hayran kaldım.

Rüzgar: Her şeyi net bir şekilde anladım

Rüzgar: Tekrar teşekkür ederim güneş

Siz: Ben yazmadan sen bana yazdın (16:08)

Siz: Çok heyecanlandım birden bire

Siz: Teşekküre gerek yok bu arada

Siz: Sevdiğim birisi için yapabileceğim en küçük şey

Rüzgar: Beni sevdiğini söylemen beni şaşırtıyor (18:09)

Rüzgar: Benimle yüz yüze konuştuğunu sanmıyorum, konuşma tarzından anlardım o zaman

Rüzgar: Ama aynı sınıftaysak benimle konuşmuş olman gerekiyor

Siz: Seninle hiç konuşmadık (18:09)

Siz: Ben cesaret edemedim açıkçası

Rüzgar: Hayatında hiç konuşmadığın birine nasıl aşık olabildin o zaman? (18:09)

Rüzgar: Bunu anlamakta biraz güçlük çekiyorum

Siz: Seni hep uzaktan izledim (18:10)

Siz: Gerçi, sınıftayken seni pekte uzaktan izlediğim doğru sayılmaz

Rüzgar: Yakaladım! (18:10)

Rüzgar: Aynı sınıfta olduğumuz kesinleşti ;)

Siz: Kandırdın beni! (18:12)

Siz: Gidiyorum ben!

Telefonumu korkuyla komidinin üzerine koydum ve yüzümü yastığıma gömdüm. Kendimi saf gibi hissediyordum.

Nasıl kanmıştım ya!

Kendimi kaptırmış ve ağzımdan kaçırıvermiştim aynı sınıfta olduğumuzu. Artık eleyebileceği daha çok insan vardı.

Döndüm ve sırtımın üzerine uzandım. Elimi alnıma koydum ve sakinleşmeye çalıştım. Nereden gaza gelip de ona yazmıştım hatırlamıyordum.

Beni bulsun istemiyordum. Şimdilik hazır değildim. Kalbimin kırılmasından korkuyordum. Onunla biraz daha yazışmak ve Rüzgar'ı daha fazla tanımak istiyordum.

Ona mesaj atarak kafamın dağılmasını istiyordum ama bedenime daha fazla stres yüklemiştim.

Yatağımda sinirle tepindim ve yorganın altına saklandım. Keşke saklanmayla bütün sorunlarımdan kurtulabilseydim. Her şeyi elime yüzüme bulaştırmıştım.

Tavana baktım ve bu işin içinden nasıl çıkabileceğimi düşünmeye başladım.