"ဝမ်ဝမ်ရေ...."
ရှောင်းကျန့်က သူအခန်းထဲကနေ လှမ်းခေါ်တော့ မီးဖိုခန်းထဲရောက်နေသော ရိပေါ်က အသံမပေးဘဲ ဝင်လာခဲ့သည်။
"ဝမ်ဝမ်....ဒီနားလာ...."
"လာပြီ...."
စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာလေးနဲ့ဘောက်ဆတ် ဘောက်ဆတ်ဖြင့်ရောက်လာသည့် ချာတိတ်က မနေ့ကဆူခံထားရတာမို့ သူ့ကိုစိတ်ကောက်နေမှန်းသိပေမဲ့လဲ ရှောင်းကျန့်မချော့မိပါ။
"အပေါ်က ငါအရင်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ laptopရှိတယ် သွားယူလိုက်...."
"ယူချင်ဘူး....."
"ဘာ !....ဘာပြောတာလဲ...."
"မယူချင်ဘူးလိူ့ပြောတာ...."
ရှောင်းကျန့်မှာ အံ့ဩလွန်းလို့ ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားရသည်။ဆူပုတ်ကောက်ချိတ်နေတဲ့မျက်နှာလေးဖြင့် ဂျစ်တစ်တစ်ပြန်ဖြေသည့် ရိပေါ်က အူယားစရာကောင်းလွန်းလို့ ရှောင်းကျန့်မှာအသဲတယားယား။
"အကြောင်းပြချက်က...."
"မသွားချင်ပါဘူး....သူများတွေက သားကိုတမျိုးထင်မှာပေါ့....ပိုင်ရှင်မပါဘဲ သူများအခန်းကို ဝင်ရမှာ စိတ်မလုံဘူး...."
တကယ်လဲ ရိပေါ်စိတ်ထဲမှာထိုသို့ဖြစ်သည်။ဒီအိမ်ရောက်ထဲက အပေါ်ထပ်က ဘုရားခန်းနဲ့ဧည့်ခန်းမှာ ပန်းအိုးလဲတာနဲ့လောက်ပဲလုပ်ဖူးတာမို့ ကိုကြီးအခန်းထဲထိဝင်ဖို့ရာမဝင့်ရဲ....။
"ဒီအိမ်မှာ မင်းကိုဘယ်သူကဘာပြောရဲမှာလဲ....ပြီးတော့ မင်းသဘောနဲ့မင်းသွားတာမဟုတ်ဘူး...ကိုယ်ခိုင်းတာ....တယောက်ယောက်ကမေးလာခဲ့ရင် ကိုယ်,ကိုယ်တိူင်ပြောမယ်...."
ကိုကြီးကခိုင်းတာဆိူပေမဲ့လဲ ဒေါ်ကြီးတို့က မြင်သွားပြီး ဘဘကိုပြန်ပြောလိုက်လျှင် ကိုယ့်ယုံကြည်ချစ်ခင်နေတာတွေက တမျိုးတမည်ပြောင်းလဲသွားမှာ ရိပေါ်မလိုလားတာမို့ ပေတေပြီးရပ်နေမိသည်။
"ဟေ့ ပြောနေတာကြားလား....သက်သက်မဲ့ဂျစ်မနေနဲ့ ဝမ်ဝမ်....ငါကစိတ်ရှည်တက်တာမဟုတ်ဘူးနော်..."
သိပါတယ်....အရပ်ရှည်သလောက် အမြဲစိတ်တိူနေတဲ့ ဦးစိတ်တိုကြီးဆိုတာ သိသားပဲ....။မျက်စောင်းလေးဝင့်လျက် နှုတ်ခမ်းစူကာ ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားသည့် ချာတိတ်ကြောင့် ရှောင်းကျန့်ခေါင်းယမ်းလို့ ပြုံးမိသည်။
