Η Ακαδημία Βούλνερακ

Επιβίβαση

POV ΝΟΕΛ

Ξυπνάμε νωρίς σήμερα. Βλέπω την Γελένα να κοιμάται κουλουριασμένη με το σάλι της.

Πάω στην θάλασσα και ρίχνω λίγο παγωμένο νερό για να ξυπνήσει κάθε κύτταρο του σώματος μου.

Προχωράω για να δω αν η Ελίζ ξύπνησε.

Σκύβω και γουρλωνω τα μάτια μου με αυτό που βλέπω.

Καλέ τι έγινε εδώ εχθές;

Ποτέ ήρθε αυτός; Πως δεν μας ξύπνησε; Γιατί δεν είπαν τίποτα;

Η Ελιζ κοιμάται ανάμεσα στα χέρια του και αυτός με το κεφάλι του ακουμπισμένο στον τοίχο.

"Στεφάν;;;" Φωνάζω και τον βλέπω που ξαφνιάζεται.

Αποφασίζω να φύγω από εκεί γρήγορα πριν με αρχίσει στις γρήγορες.

Βγαίνει έξω από την σπηλια με μόνο το παντελόνι του.

Τον βλέπω που τεντώνεται στον ήλιο.

"Μαζέψου.... Έχουμε κι άλλους εδώ...." Του λέω και γυρνά και με κοιτά.

Γελάει.

Με αγκαλιάζει σφιχτά.

"Αδερφέ μου...." Του λέω

Το γέλιο του χάνεται και με ρωτάει ενοχλημένος
"Εσύ με φώναξες;"

Τον κοιτώ διστακτικά.

"Ναι ρε.... Γιατί δεν μας ξυπνήσατε το βράδυ να χαρούμε όλοι μαζί για την επιστροφή σου;"

"Γιατί ήθελα να το περάσω μόνο με την γυναίκα μου... Πόσο όμορφα ήταν το βράδυ...." Λέει και τα μάτια του κοιτούν τον ουρανό.

"Ναι.... Ωραία κύριε ρομαντουλιακα προχωρά στην θαλασσα να καθαριστείς λίγο.... Άντε προχωρα.... Γιατί αν μείνεις και άλλο εδώ δεν θα μπορούμε να περπαταμε από τα μελια στο έδαφος." Του λέω και με χτυπά.

ΤΕΛΟΣ POV

Ξυπνάω και μουγκριζω ναζιάρικα.

"Μωρό μου...." Λέω και πάω να τον αγκαλιάσω.

Πιάνω το κενό. Που είναι; Που πήγε πάλι;

Σηκώνομαι.

Πιάνω το μωράκι μου και το θηλάζω.

"Γελένα;" Φωνάζω.

Έρχεται γελώντας.

Με τραβάει να σηκωθώ.

"Το ξέρεις πως ήρθε ο Στεφάν;" Χαμογελάω στην κουβέντα της.

"Ναι.... Πρώτη από εσάς το έμαθα...." Λέω και με κοιτάζει εξεταστικά.