Η Ακαδημία Βούλνερακ

Καταφύγιο

"Ελάτε!!! Ξυπνάτε!!!!" Φωνάζει ο πατέρας μου. Δεν έχω σηκωθεί ακόμα γιατί χουζουρευω στην αγκαλιά του Στεφάν.

"Στεφάν! Σηκωθείτε!" Αυτός ξαφνιάζεται και με γρήγορες κινήσεις μα συνάμα τρυφερές με σηκώνει.

Βλέπουμε και τους άλλους να περιφέρονται αγουροξυπνημενοι.

"Πατέρα τι κάνεις;" Ρωτάω βλέποντας τον να φτιάχνει πρωινό.

"Δεν σου έλειψε το φαγητό του μπαμπά;"

"Ναι, γιατί ο μπαμπάς έφτιαχνε δηλαδή κάθε μέρα φαγητό..... Μια φορά που είχα αργήσει από τη δουλειά έφτιαξες και αυτό καμμένο." Λέω και γελάει ο Στεφάν πίσω μου.

"Χαχαχαχα, ελάτε καθίστε. Φρυγανιές με μελάκι που φέρνω μαζί μου και φρούτα." Λέει περιφανος. Λες και ήθελε δηλαδή μεγάλο κόπο για να φτιάξεις τραπέζι με αυτά τα υλικά....

Καθόμαστε σε κύκλο.
"Λοιπόν, να σας συστηθώ. Γουίλιαμ Τέρνερ. Πατέρας της Ελίζ." Λέει και τα παιδιά τον κοιτούν με δέος.

"Μπαμπά, από εδώ η κολλητή μου η Γελενα, το αγόρι της ο Νοέλ, η Υβα και η Ρέα που είναι δίδυμες, ο αδερφός τους ο Μπράιαν, ο Ρέυ, ο Πιτ, και η Έμερλαϊν." Λέω.

"Χαίρω πολύ παιδιά μου. Λοιπόν αρχηγέ που πάμε;" Ρωτάει τον Στεφάν.

"Σήμερα θα ξεκινήσουμε για τις Ακτες της Αρουνιας. Πιστεύω πως αν μας κάνει και καλό καιρό και είμαστε συντονισμένοι να φτάσουμε εκεί πριν το βράδυ."

"Μμμμμ, ωραία. Και από πού έχεις σκοπό να μας πάρεις; Εννοώ ποιο δρομολόγιο;"

Ο Στεφάν βγάζει τον χάρτη από τον σάκο του και δείχνει το μέρος που είμαστε τώρα.

"Θέλουμε να φτάσουμε εδώ." Λέει και δείχνει ένα παραθαλάσσιο μέρος.
"Σκέφτομαι να πάμε από το δάσος. Θα φτάσουμε και πιο γρήγορα γιατί κόβουμε δρόμο."

"Στεφάν, η αλήθεια είναι πως δεν συμφωνώ μαζί σου. Ας πούμε πως γνωρίζω καλύτερα τα λημέρια εδώ παρά εσύ. Μου είναι πως να το πω πιο οικεία. Μπορεί να μην φτάσουμε σήμερα στις Ακτές, αλλά αν ακολουθήσουμε την ακτογραμμή θα είμαστε πιο ασφαλής." Λέει και ο Στεφάν τον κοιτά απορημένος.

"Τι εννοείτε;"

"Αν συνεχίσουμε ευθεία τον δρόμο μας, θα φτάσουμε στους απόκρημνους βράχους που τους χτυπάνε άγρια και λυσσασμένα τα κύματα. Εκεί θα βρούμε και καταφύγιο.... Έτσι την επόμενη μέρα συνεχίζουμε τον δρόμο μας προς τις Ακτές. Εξάλλου οι βράχοι είναι οι πρόποδες των Ακτών φανταστείτε, καθώς φαίνεται ήδη η θάλασσα." Λέει μας κοιτάζει έναν έναν.