Η Ακαδημία Βούλνερακ

Ελίζ

Το ξυπνητήρι μου χτύπησε για τρίτη φορά σήμερα. Αφού άφησα ένα μουγκρητό γκρίνιας γύρισα ελαφρά και σήκωσα το κεφάλι μου για να δω την ώρα. Ήταν 8:15.

Σηκώθηκα, τεντώθηκα και άρχιζα να τακτοποιώ το δωμάτιο μου. Έστρωσα το κρεβάτι μου, τίναξα τα μαξιλάρια μου, καθάρισα το γραφείο μου, σκούπισα και τέλος έβγαλα τα ρούχα μου να ντυθώ.

Ας σας πω δυο λόγια για εμένα.

Με λένε Ελίζ Τέρνερ. Είμαι 18 χρόνων και δεν σπουδάζω. Δεν τα πήγαινα καλά με το σχολείο οπότε τώρα δουλεύω σε ένα κομμωτήριο για να βγάζω κανένα χαρτζιλίκι. Ο πατέρας μου Γουίλ Τέρνερ δουλεύει σε μια κατασκευαστική εταιρεία. Προσπαθεί να μου παρέχει τα πάντα όσο γίνεται, καθώς ζούμε με τα απολύτως βασικά.
Όμως εμένα δεν με νοιάζει. Μπορεί να ζηλεύω άλλους κάποιες φορές που έχουν μια άνετη ζωή και να μουρμουριζω για την υποτιθέμενη κόλαση της ζωής μου όμως δεν με ενδιαφέρει.

Είμαι ψιλή, 1,70 σχεδόν. Έχω μελι μάτια και καστανα μαλλιά τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με την αντίθετη αποχρωση της λευκής επιδερμίδας μου.

Έβαλα μια μαύρη φόρμα και ένα απλό φούτερ. Έπιασα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο και κατέβηκα κάτω.

Κάθε πρωί ο ίδιος χαμός. Τα χθεσινά άπλυτα στο τραπέζι και τα βρώμικα ρούχα του πατέρα μου από εδώ και από εκεί πεταμένα. Θα μπορούσε να με βοηθάει και λίγο....

Έφτιαξα ένα τοστ στα γρήγορα, έβαλα το πληντυριο να δουλέψει και πήρα το μπουφάν μου για να φύγω.

Πήγαινα με όρεξη στην δουλειά όταν με σταματά ένα χέρι.

"Καλημέρα όμορφη...."
"Καλημέρα...." Απαντώ αφήνοντας ένα γέλιο. Έσκυψε να με φιλήσει.
"Τι ώρα σχολάς;"
"Σήμερα το αφεντικό είπε θέλει να μας μιλήσει οπότε δεν ξέρω... Τζέιμς θα σε πάρω τηλ άμα είναι να περάσεις από το σπίτι μου." Είπα γλυκά.
Εκείνος πέρασε το χέρι του μέσα στα μαλλιά μου και μου τα ανακάτεψε ζωηρά.
Τα βαθιά μαύρα μάτια του είδαν τα δικά μου και είπε:
"Σίγουρα όχι πριν τις 7...."
"Όχι Τζέιμς....θα τα πούμε...φιλιά!" Είπα και εκείνος με αγκάλιασε λέγοντας
"Τα λέμε Ελίζ μου...."

Με άφησε να περπατώ μέσα στο στενάκι μέχρι να φτάσω στο κομμωτήριο.

Ο Τζέιμς είναι το αγόρι μου. Έχουμε σχέση εδώ και τέσσερις μήνες. Είναι καλό παιδί γενικά αλλά έχει και τις παραξενιές του. Μου δείχνει πως με προσέχει και με αγαπάει όμως κάποιες φορές είναι λίγο πιεστικός και βιαστικος.