Η Ακαδημία Βούλνερακ

Ένωση

Είμαι στην θάλασσα. Τόσο καθαρή... Φαίνονται γυαλιστερά τα βότσαλα της.

Χτενίζω τα μαλλιά μου που έχουν μακρύνει πολυ. Μόλις επιστρέψουμε θα πρέπει να τα κόψω αυτό είναι σίγουρο.

Ένα πουλί πετάει. Περίεργο. Δεν έχω ξαναδεί παρόμοιο του.

Πετάει χαμηλά, κοντά στα δέντρα. Σε λίγο απλώνει τα πόδια του για να προσγειωθεί. Μόλις πατα το έδαφος όμως, μια λάμψη το περιτριγυρίζει. Με αναγκάζει να κλείσω τα μάτια μου.

Ανοίγω και βλέπω μπροστά μου έναν άντρα να φτιάχνει την στολή του και να καθαρίζει την σκόνη από πάνω του.

Εεε όχι....

Γυρνάει και με βλέπει λαχανιασμενος.

"Σου είπα πως αν έχετε ανάγκη θα έρθω...." Μου λέει.

Τον κοιτώ με ανοιχτό στόμα.

"Λοκ; Πως...." Πάω να πω.

"Είναι η δύναμη μου. Μεταμορφωνομαι σε οτιδήποτε θέλω. Κύριο όμως χαρακτηριστικό μου είναι το γεράκι...." Μου λέει και γελά.

"Θα σου ζητήσω να με συγχωρέσεις για όλα όσα σου εκανα όχι όμως πρωτού σας βοηθήσω...." Λέει και προχωρά.

"Ουφφφ, ναι.... Ωραία. Όμως! Λοκ, την Έμερλαϊν.... Αυτη γιατί δεν την νιαστηκες καθόλου;" Ρωτάω και με κοιτά κατάματα.

"Τα ξέρω όλα...." Τον προλαβαίνω.

Ξεφυσσαει.
"Το μετάνιωσα αλλά ήταν αργά.... Πράγματι το μετάνιωσα." Λέει και κοιτά χαμηλά.

"Ελίζ!" Φωνάζει η Γελένα.

"Στάσου ένα λεπτό...." Λέω και απομακρύνομαι.

"Τι τρέχει;" Ρωτάω καθώς βλέπω να γελούν μαζί με τον Νοέλ.

"Το μωρό σου! Ο μικρός είπε την πρώτη του λέξη. Είπε μπαμπά!" Λέει ενθουσιασμένη.

Τον πιάνω αγκαλιά και χαμογελώ.

"Μικρούλη μου...." Του λέω.

"Θα έχεις σύντομα μπαμπά...." Συνεχίζω και φτάνω τον Λοκ.

Τον κοιτώ και του τον δείχνω.

Το κοιτάει κατάματα.
"Ξέρω πως είσαι σκληρός....όχι όμως άκαρδος....." Του λέω.

"Δεν ξέρω τι πραγματικά είμαι τελικά...." Απαντάει.

"Χεχε, έχει τα μάτια του αδερφού μου...." Λέει και παίζει με το μωρό.

"Μμμ... Όντως...." Λέω και στενοχωριέμαι.

"Ελίζ! Ξέρεις που είναι ο Στεφάν;" Με ρωτάει.

"Μας άφησε... Μας εγκατέλειψε....." Του λέω έτοιμη να κλάψω.