Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 79

Έχει σταματήσει μπροστά σε ένα απλό μνήμα˙ λίγο χαλίκι πλαισιωμένο από λευκό μάρμαρο, ένας λιτός σταυρός, δυο χτιστά βάζα εκατέρωθεν του σταυρού. Τίποτα κραυγαλέο. Για ένα άνθρωπο που πέρασε ολόκληρη την ζωή του μέσα στην χλιδή, η τελευταία κατοικία του Αριστείδη Καρρά έχει απροσδόκητα απλή όψη. Έτσι θέλησε η Δανάη, όχι από εκδικητικότητα, αλλά γιατί ποτέ δεν της άρεσαν οι βαρύγδουπες κατασκευές σε ένα νεκροταφείο. Η κοπέλα κάθεται στην άκρη του μνήματος και κοιτάζει την φωτογραφία του πατέρα της που της αντιγυρίζει το βλέμμα μέσα από το τζαμάκι. Για λίγα λεπτά, παραμένει ακίνητη, με τα μάτια καρφωμένα στον άντρα που χαμογελάει μέσα στην κορνίζα. Η Δανάη επέλεξε να βάλει αυτή την φωτογραφία, την μοναδική που είχε πάντα μαζί της, από την πρώτη στιγμή που εκείνος παράτησε την οικογένειά του. Δεν την χρειαζόταν πια, ένιωθε έτοιμη να την αποχωριστεί.

Σηκώνεται ξαφνικά και αρχίζει να καταπιάνεται με τις συνηθισμένες εργασίες που απασχολούν τους συγγενείς των νεκρών. Αδειάζει τα βάζα από τα παλιά λουλούδια, τα ξεπλένει και τοποθετεί τα φρέσκα. Τουλίπες, οι αγαπημένες του πατέρα της. Κάθε φορά, έρχεται με ένα ματσάκι τουλίπες για κάθε βάζο ξεχωριστά. Μόνο το χρώμα διαφέρει από την μία επίσκεψη στην άλλη. Ταυτοχρόνως, αρχίζει να μιλάει.

- Θυμάσαι; Κάθε Σάββατο ερχόσουν στο σπίτι με ένα μπουκέτο τουλίπες και τις πρόσφερες στην μαμά. Οι φιλενάδες της είχαν να το λένε, τόσο εντύπωση τους έκανε! Μια σοκολάτα για εμένα και λουλούδια για την μαμά. Από τότε, κάθε φορά που βλέπω τουλίπες, έρχονται στο μυαλό μου οι ίδιες εικόνες χαράς και ξεγνοιασιάς των παιδικών μου χρόνων.

Τα χέρια της καθαρίζουν με προσοχή μερικά αγριόχορτα που έχουν κάνει την εμφάνισή τους κοντά στο μνήμα, ενώ η γλώσσα της εξακολουθεί να πηγαίνει ροδάνι, σαν να κάνει πραγματικά συζήτηση με τον νεκρό πατέρα της.

- Ορίστε, τώρα ο χώρος είναι πεντακάθαρος! Για να ανάψω και το καντηλάκι... Λοιπόν, όπως σου έλεγα και τις προάλλες, με προσέγγισε ο δικηγόρος σου και με ενημέρωσε για τις κινήσεις που είχες προβλέψει για μετά τον θάνατό σου. Τα χρήματα που μου είπε ότι είναι στην διάθεσή μου στον λογαριασμό εξωτερικού κανόνισα να δοθούν σε ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Εγώ μια χαρά τα έβγαλα πέρα τόσο καιρό που με άφησες και έφυγες. Δεν σου κρατάω κακία, όχι πια, τουλάχιστον... Απλώς, δεν θα μπορούσα σε καμιά περίπτωση να αγγίξω έστω και ένα λεπτό του ευρώ από ματωμένα λεφτά. Αν με ήξερες, θα γνώριζες ότι αυτή η κίνησή σου ήταν άσκοπη. Τέλος πάντων! Όπως μου είχες πει, εκείνη την μέρα που σε είδα για πρώτη φορά μετά την φυγή σου, πράγματι δεν με έχει ενοχλήσει κανείς από τους παλιούς συνεργάτες σου. Δεν θα είχε κανένα νόημα να μου κάνουν κακό, από την στιγμή που εσύ έχεις πεθάνει. Μα εσύ το γνώριζες αυτό... Όπως ήξερες και ότι η ασθένειά σου δεν θα σε άφηνε να ζήσεις για πολύ ακόμα.