Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 23

- Φελίππε μου, χίλια συγγνώμη που έφυγα έτσι χθες βράδυ, αλλά προέκυψε κάτι επείγον και δεν μπορούσα, δεν προλάβαινα να σε ειδοποιήσω. Ξέρω πως δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, αλλά πραγματικά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου! Θα λείψω κάμποσο καιρό... Καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να απαιτήσω να με περιμένει η δουλειά. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έκανες για μένα! Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω να φανεί στον δρόμο μου... Να ξέρεις ότι, με την πρώτη ευκαιρία, θα έρθω να σε δω και να σου εξηγήσω από κοντά. Τι;... Όχι, είμαι μια χαρά. Μην ανησυχείς, δεν έχω πάθει κάτι... Άκου... Να, φεύγει το λεωφορείο, πρέπει να σε αφήσω. Γεια...

Την τελευταία λέξη την λέει σχεδόν στον αέρα, αφού ο Άγγελος έχει αρπάξει ανυπόμονα το ακουστικό μέσα από τα χέρια της και το έχει βάλει στην θέση του.

- Μπορείς να μου πεις τι σε έπιασε; ρωτάει εκνευρισμένη η Δανάη. Αμ δεν με άφησες να μιλήσω στον άνθρωπο χωρίς να έχεις την κεφάλα σου κολλημένη στο ακουστικό, αμ δεν μου δίνεις την ευκαιρία να τον αποχαιρετίσω ανθρώπινα! Άντε, ξεκόλλα, κοριούς θα πιάσουμε!

Ο Άγγελος σηκώνει τα χέρια του ψηλά και απομακρύνεται από κοντά της θεατρινίστικα.

- Παρακαλώ! της λέει.

Η κοπέλα τον κοιτάζει απορημένη. Μόλις καταλαβαίνει τι εννοεί, κοκκινίζει από θυμό.

- Α, μάλιστα, έπρεπε να σε ευχαριστήσω που μου επέτρεψες να τηλεφωνήσω στον φίλο μου... Βρε, δεν μας παρατάς! του απαντάει και απομακρύνεται.

Ο Άγγελος την προλαβαίνει και την πιάνει σφιχτά από το μπράτσο, προκαλώντας της ένα μορφασμό.

- Για πού το έβαλες; ρωτάει αυταρχικά.

Η Δανάη τον κοιτάζει επίμονα, ενώ ταυτοχρόνως κοιτάζει με νόημα το χέρι του στο μπράτσο της. Ο άντρας διακόπτει την επαφή τους, χωρίς, ωστόσο, να απομακρυνθεί από κοντά της.

- Μπορώ να πιω κάτι, αφέντη, ή εκτός από την δυσάρεστη παρέα σου θα πρέπει να υποστώ και την δίψα;

Όλη η συζήτηση λαμβάνει χώρα στον προθάλαμο ενός εστιατορίου, από εκείνα που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της εθνικής, για να εξυπηρετούν τους κουρασμένους ταξιδιώτες.

- Με συγχωρείς, έχεις δίκιο! Μην μου πεις ότι πεινάς πάλι! προσθέτει πειράζοντας την.

Η κοπέλα αντιλαμβάνεται την αλλαγή στην διάθεσή του και αποδέχεται την συμφιλιωτική απόπειρα.

- Πλάκα μου κάνεις; Πήρες από την Αλίνα δυο ντουζίνες αυγά, ένα κιλό τυρί και ένα καρβέλι φρεσκοψημένο ψωμί. Αλήθεια, μπορείς να μου πεις τι σκοπεύεις να κάνεις με τα ωμά αυγά; Γιατί μπορεί να είπες στους Ιταλούς ότι μας αρέσει η ομελέτα για πρωινό, αλλά πού σκοπεύεις να τα χρησιμοποιήσεις;

- Θα δεις, μικρή! Μην βιάζεσαι! της απαντάει ο Άγγελος, ενώ κατευθύνεται ήδη προς το ψυγείο του καταστήματος, για να πάρει ένα μπουκάλι νερό. Θες κάποιο αναψυκτικό; την ρωτάει.

Η Δανάη κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.

- Μόνο νεράκι, λοιπόν, και για σένα, λέει εκείνος και πληρώνει στο ταμείο.

Στην συνέχεια, μπαίνουν μέσα στο αμάξι και αρχίζουν ξανά το ταξίδι τους. Η κοπέλα πίνει λαίμαργα όλο το νερό της.

- Ωραία η μαγειρική της Αλίνας, δεν λέω, αλλά το παράκανε λίγο με το αλάτι, δεν νομίζεις;

Ο Άγγελος παραδέχεται ότι είχε πέσει λίγο παραπάνω αλάτι, αλλά εκείνον δεν τον πείραξε, αφού έχει μάθει να αντιμετωπίζει το φαγητό απλώς σαν αναγκαίο τρόπο να επιβιώνει.

- Α, δεν έχεις δίκιο! αντιτείνει η Δανάη. Ένα καλό πιάτο είναι πραγματική απόλαυση!

Η κοπέλα μοιάζει σαν να θέλει να πει και κάτι άλλο, αλλά κάτι την κάνει να διστάζει. Ο Άγγελος αντιλαμβάνεται την αμηχανία της και σπεύδει να την καθησυχάσει ότι μπορεί να τον ρωτήσει ό,τι θέλει.

- Τι σε έκανε να με αφήσεις να τηλεφωνήσω στον Φελίππε; Όταν το πρωτοζήτησα, ήσουν έτοιμος να μου πεις ένα όχι πιο δυνατό κι από εκείνο του Μεταξά!

- Έτσι όπως με κοίταζες παρακλητικά σαν μικρό κουταβάκι που το πέταξαν στον δρόμο, δεν μου έκανε καρδιά να σου αρνηθώ, παραδέχεται εκείνος.

- Ενδιαφέρουσα πληροφορία, λέει η κοπέλα. Να ξέρω, δηλαδή, πώς να ζητάω ό,τι θέλω...

- Μην πιέζεις την τύχη σου, μικρή! την προειδοποιείπειραχτικά ο Άγγελος.