Pokochaj mnie ponownie

~6,5~

Dzisiaj było z dziesięć zawodników z tego trzy nowych. Ciekawe czy dadzą radę. Dwa tygodnie temu wygrałam ale jakbym jechała wolniej to bym przegrała. Po chwili wyszła kobieta bardziej odkryta niż zakryta. Nigdy w życiu bym tak się nie ubrała. W chuj krótka spódniczka, bluzka z której piersi się wylewają oraz buty chyba maja z trzydzieści centymetrów. Przewróciłam oczami na to i skupiłam się na wyścigu. Nagle zabrzmiał dźwięk pistoletu i każdy zaczął jechać.

Ja jechałam jako piąte i mi się zabardzo nie spieszyłam bo znałam na ile innych stać oraz na ile mnie stać. Wyprzedziłam dwie osoby i byłam trzecia. Wystarczało idealnie wpasować się w zakręt i będę druga, a on był ostry. Dla osób, które zaczynają jeździć i się ścigać może to być ogormnh problem ale nie dla mnie. Z niektórych takich zakrętów ledwo co wychodziłam cała ponieważ albo padał deszcze i było slizgo albo była okropna  mgła.

Po kilku sekundach ostro skręciłam w lewo i tak jak myślałam byłam już druga. Pierwsza osoba była z dwieście metrów ode mnie, a meta kilometr więc muszę szybko działać. Słyszałam ciche upadek kogoś stylu przez kask ale tym się nie przejąłam. Jak nie potrafią jeździć to niech w ogóle tego nie robię chuje. Przyspieszyłam i dzielić mnie teraz sto metrów od niego. Zmniejszałam naszą odległość coraz bardziej i bardziej. Byłam kilka centymetrów za nim. Jestem pewna, że nie jest świadomy ale nadzieja matka głupich. Zdziwiłam się gdy przyspieszył i odwrócił się pokazując mi środkowy palec. Uuu nie dobrze to się dla niego skończy jeżeli ma ze mną styczność. Przyspieszyłam i ja nie wyprzedzałam go bo chciałam aby myślał, że wygra ale moje zamiary były inne.

Skręciłam w prawo tak aby mnie nie widział. Jechałam równo z nim w odległości dwudziestu metrach. Jestem pewna, że już myśli o wygranej ale nie dam mu tego. Dziesięć metrów przed metą podjechałam obok niego i pokazałam mu środkowy palec. Wiedziałam, że ma na swojej mordzie zdziwione i się nie dziwię. Po pięciu sekundach przejechałam linie mety i słyszałam oklaski, gwizdy i krzyki. Zaparkowałam motor tam gdzie był na początku i zeszłam z niego. Zdjęłam kask i poczułam ulgę. Wdychalam świeże i może nie czyta powietrze ale cieszyło mnie, że poczułam się lepiej. Poczułam jak jakieś trzy osoby mnie przytulają, a ja wiedziałam kto to jest.

-Gratulacje- powiedziały jak roboty w tym samym czasie

-A dziękuję- uśmiechnęłam się

-Ty żyjesz jakie szczęście- powiedział mój głupi brat

-A co miałam umrzeć ?- zapytałam głupio

-Nie wiem- wzruszył ramionami- byłem w kiblu więc mogło stać się wszytko- dodał, a ja przewróciłam oczami

-Debil- stwierdziłam

-I twój brat- dodał z uśmiechem na twarzy

-Niestety- powiedziałam pod nosem

-Dobra co teraz ?- zapytała się Kaia

-No ja idę po pieniądze, a wy poczekacie na mnie i pójdziemy gdzieś- wzruyszyłam ramionami

-Dobra- powiedzieli serio jak jakieś roboty

Poszłam do organizatora i wzięłam swoje pieniądze. Wygrałam dwa tysiące dolarów australijskich. Boże jestem bogata. Po drodze dostawałam gratulacje i niektórzy chcieli ze mną zdjęcia, które z nimi robiłam. Zdziwiłam się, że aż tak chcieli mieć coś ze mną. No ale porszę was. Kto by chciał ze mną mieć wspólnego ? Myślę, że nikt. Bo nikt nigdy mnie nie postawi na pierwszym miejscu zawsze będę tą drugą. Zawsze tak było i będzie. Nikt nigdy mnie nie wybierze jako pierwszej. Schowałam do pieniądze do kieszenie stroju i wracałam do przyjaciół, którzy są przy moim motorze. Nagle poczułam kogos rękę na swoim ramieniu przez co się odwróciłam. Zobaczyłam tego samego chłopaka przed początku wyścigu.