BAKICI ( İzmir )( TAMAMLANDI ✔️)

💥B. 27 FİNAL

Selâm canlarım bir tanelerim.
Bir hikâyenin daha sonuna geldik.
Bu hikayemde de bana eşlik, oylarınız ve yorumlarınız destek olduğunuz için çok çok çok teşekkür ederim.
İyiki varsınız.❤️
Okuyan dilinize yüreğinize sağlık.
Umarım bundan sonraki hikayelerimizde de bana eşlik edersiniz. Hepinizi çok seviyorum.
Sizleride hayaletcanlarım.❤️

ALPARSLAN DAN

Duyduğumuz cümle ile odadaki herkesden bir NEEE! Koparken şok şekilde gözlerim kocaman ellerim ve dizlerimin titrediği hissettim ilk kez.

Ben girdiğim çatışmalarda bile böyle hissetmemiştim. Öylece kalakalmış, ne düşüneceğini ne söyleyeceğimi bilemez haldeydim.

Nisan hamile miydi?
Nasıl? Düşündüm. Kızla aynı evde birlikte karı koca gibi yaşarken korunmamıştık. Doğru olabilirdi. Nisan hamile olabilirdi. Andre'ye çevirdim gözlerimi. Titreyen sesimle,

" Kaç.." derken

" Kızı sekiz aylık."

Dediğinde dizlerimdeki tükenen gücümle kendimi koltuğa bıraktım. Aylar tutuyordu. Eskişehir'de hamile kalmıştı. Be-benim kızıma hamile kalmıştı.

Ellerimle yüzümü sıvazladım. Sonra saçlarıma geçirdim. Baba olacaktım! İnanamıyordum buna. Ben... Baba olacaktım! Nisan benim kızıma hamileydi ve baba olacaktım!

Allah'ım ne yaşatıyorsun bana.

Dedim içimden.

Nasıl bir şey yaşatıyorsun bana?

Daha fazla beklemeyecektim. Hızla yerimden kalktım.

" Cenk! Sezai müdüre söyle biraz daha bekleyecek beni.

Andre hemen çıkalım! Evimden pasaportumu alayım sonrada havalimanına gidelim. "

Bir anda kolumdan tuttu.

" Linda Fransa değil."

" Tamam o zaman Amerikaya gidiyoruz. Hadi! "

" Amerikada da değil. "

" Nerde lan o zaman? Neredeyse oraya gidiyoruz yürü."

" İzmir."

" Ne lan ne? "

Şaşırdı çocuk.

" Yanlış anladı sen...
Linda İzmir de. Yani burda. "

" Ne?
Ne dedin? Burada mı? "

Geri dönüp koluna yapıştım.

" Neden daha önce söylemiyorsun lan.
Yürü yürü yürü! Çabuk hemen gidiyoruz! "

Andre'yi kolundan tutup sürüklercesine asansöre götürürken arkamda bizi izleyen gözleri umursamadım bile. Şuan istediğim tek şey Nisan'ı bulmak, Nisan'ın görmek, kokusunu içime çeke çeke öpmekti. Asansöre bindik.

Ne zamandan beri burada.

" Yeni geldi.
On gün oldu. Kızını dünyaya burada istiyor. "

" Nerede?
İzmir'in neresinde. "

" Ben unuttu, yer adres...
A-ama asansör, eski var. Orada ev."

" Tarihi asansörün olduğu yerde mi ev tutmuş. "

" E-evet. Sen bul ora. Ben biliyor tam yeri."

Garaja inen sansörden koşarak çıktık.
Arabaya binip hızla hareket ettik. Evi eski tarihi asansörün olduğu bölgede demişti. Direksiyonu ana cadde kırıp gaza yüklendim. Çok sürmedi yol. Kısa süre sonra o bölgedeydim.