BAKICI ( İzmir )( TAMAMLANDI ✔️)

💥B.11 Beklenmeyen

Selam canlar.
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
Hatalarım varsa affola.
Keyifli okumalar dilerim.

💥

Aklındakini adama söyleyip söylememekte kararsızdı. Eh gururu da engel oluyordu tabi. Yine de derin bir nefes alıp verdi. Söylemeyi borçlu olduğunu düşündüğü cümleyi söyleyecekti adama. Başını kaldırıp gözlerini Alparslan'ın gözlerine dikti.

" İzmir. " Dedi.

" Hımm." Dedi adam duyduğu İzmir kelimesi yüzünden yine gözlerini devirerek.

" Sen sigara mı içiyorsun? "

Teşekkür ederim demek istiyordu oysa.

" Hani görevde içmiyordun." diye yapıştırdı devamını.

" Bunu demeyecektin heralde. "

Kız saniyelik bakıp kendini toparlamaya çalışarak,

" Ah!
Yok! Ben şey diyecektim..
Şey yani.."

Zor geldiği için bocalıyordu. Derin bir nefes aldı. Gözlerini ve başını devirdi.

" Teşekkür ederim. "

Dedikten sonra nefesini verdi. Çok zor bir şeyi başarmış gibi rahatlamıştı.

" Ne için? " Dedi Alparslan.

Bilerek yapıyordu. Kızın bunalmasından zevk alır gibiydi hâli.

Ayrıntıya girmeyeceğim. Ne için olduğunu biliyorsun işte. Adama istediğini vermeye niyeti yoktu.

" Yorgunum, bacağım da acıyor, saat de geç oldu uyumak, biraz dinlenmek istiyorum."

Alparslan dudağındaki sigaradan bir nefes çekip üfleyerek konuştu.

" Üst kattaki odayı kullanabilirsin."

Masadan kalktığından beri gözlerini bir an olsun kızın üzerinden çekmemişti. Nisan masadan destek alarak kalkarken devam etti adam.

" Sigara içmiyor musun?
Bu kadar stresin üzerine paketi bitirirsin sanıyordum. "

Gözleri masadaki pakette,

" Sigaradan da alkolden de nefret ederim aslında."

Dedi kız kapıya dönerken.
Alparslan duydukları yüzünden şaşırmış elinde sigara kıza baka kaldı.

" Babam ikisini de kullanmama kızdığı ve izin vermediği için içiyordum. Ona inat yani."

Diyerek aksayan bacağıyla yürürken bir anda durdu. Başını önüne eğdi.

" İzmir...
Karagöz...
İyi midir?
Ölmemiştir değil mi? "

Sesi oldukça üzgün çıkmıştı.

" Bilmiyorum.
Umarım ölmemiştir."

Canı sıkılmıştı adamın.
Arkadaşının kurşunların arasında kalıp yere düşüşü ânı yeniden hatırladı. Başını önüne eğdi sonra. Dişlerini ve yumruklarını sıkarken gözlerini kapattı. Polisti Alparslan. Görevi kızı korumaktı oda görevi için Cenk'i geride bırakmak zorunda kalmıştı. Bir çok göreve katılmıştı adam. Yanında yaralanan arkadaşları da olmuştu, ölen arkadaşları da. Ama bir çokları gibi alışık değildi. Bu yüzdendi canının sıkkınlığı.

" Burada bizi bulamayacaklarına emin misin? "

Kızın diğer sorusuyla geldi kendine.

" Emin değilim.
Sadece heryerden biraz daha güvenli."