BAKICI ( İzmir )( TAMAMLANDI ✔️)

💥B.18 Kaçış

Hatalarım varsa affola canlarım.
Keyifli okumalar diliyorum.

💥💥💥

" Bırak beni kod falan yok bende! "

Dedim zor çıkan sesimle. Ama umursamadı. Bir anda çenemdeki elini boğazımda hissettim. Diğer eli saçıma asılırken boğazımdaki eli yavaş yavaş artırdı gücünü. Artık nefes alamaz hâle gelirken boynumdaki damarlardan kan geçmez olmuş ölümün nefesini ensemde hissediyordum.

Kollarım arkada bağlı olduğu için boğazımı sıkan eline engel olamıyor, kurbanlık koyundan farkım yoktu.

" Son kez söylüyorum.
Hemen ver o kodu! "

Elinin altında nefessiz şekilde birşeyler düşünmeye çalışırken,

" Bedir!" Dedi  bağırarak, gözleri üzerimde.

Alex'e vurmayı bırakan Bedir bize doğru kısa bir bakış atıp belindeki silahı çıkardığında gözlerim büyüdü. Silah öksüre öksüre nefes almaya çalışan Alex'e çevrildiğinde,

" Dur! " Dedim zor çıkan sesim ve nefesimle. Benim yüzümden bir kişi daha ölmemeli diye düşündüm o an.

Bedir durdu, Aziz dişlerinin arasından,

" Ha şöyle!" Diyerek baktı. Elini boğazımdan çektiğinde önce deriin bir nefes çektim ciğerlerime sanki denizin dibinden çıkmış gibi. Alex gibi öksüre öksüre kendime gelmeye çalışırken hâlâ beni izleyen adi herif aldırmadı bile hâlime. Önce yakamdan tuttuğu gibi yerden kaldırıp kendine yaklaştırdı yüzümü.
Hırlayarak konuştu yine çenemden kavrayarak. Ayı gibi sıkıyordu hayvan!

" Konuş! "

Öfkeli gözleri gözlerimde ağzımdan çıkacak cümleyi beklerken içimdeki Nisan, düşün Nisan düşün. Diye bağırıyordu. Ölmemek için bir şeyler düşün.

Tamam da ne diyecektim ben bu piçe.

Saniyeler sonra aklıma tek birşey gelirken sinirle güldüm şuan ki halime.

" Kod bende değil."

Söylediğim şeyle hırsla kaldırdı yumruğunu.

" Gösteririm sana benimle alay etmek neymiş! "

Tam yüzüme indirecekken,

" İzmir aldı! " 

Diye ekledim. Yumruğu havada gözleri gözlerimde kaldı. Alex dahil bütün gözler üzerimdeydi şimdi. Evet yalan söylemiştim. Çünkü başka yol gelmemişti aklıma. Kolu yanına inen Azîz,

" İzmir kim? "  Derken bir posta daha sarstı bedenimi. Öyleya bu dangalak nerden bilsin İzmir kim di?

" Önceki korumam.
Şuana kadar gördüğüm en iyi koruma." 

Diye ekledim. O yanımda olsa şimdi burada olmazdım. Dedim ama içimden. Dışımda ise,

" Siz otel odasına geldiğinizde yanımda olan kişi. " Dedim.

" Alparslan denen o herif...Mi? "

Tanıyordu.

" Evet. Ben ona İzmir diyordum. O aldı kodu. "

Tekrar ederken bir kez daha sarstı beni.

" Yalan söylüyorsun.
Söyle kod nerede? "

" Kes şunu beh! Beynim bulandı senin yüzünden!"

Derken ben bile inanamadım kendime. Yine içimden kaşınma Nisan. Derken dışımdan,

" Ellerimi çözersen ispat ederim." Dedim.