Gücün İhtirası

Gİ - 21 * Diğer bölüm Finaldir.

#FinaleSon1Gİ

"Sevdiğim kızın ismi-"

Ismini söylemeden beni öptü.

*

Hızlıca kurtulmaya çalıştım ama birazcık bile kımıldamadı. Kapının önündeki vazonun yere düşmesiyle kapıya doğru baktık. Katreen gözleri dolmuş bir şekilde bize bakıyordu koşar adım kaçtı. Herşey berbat olmuştu kaç zamandır uğraştığım şeyi mahfetmişti.

"N'aptın sen?" Ne yaptığını az çok fark etmeye başlamıştı. Cevap vermesede gözlerinden anlaşılıyordu.

"Ben bunca zaman ne için uğraşıyorum?" Göğsüne vurarak iteklemeye başladım. Sinir katsayım artarken gözlerimin yazdığını hissettim. En çokta kardeşim gibi davrandığım kişiden bunu beklemezdim.

"Eric haklıymış senden uzak durmam lazımmış bunu şimdi kendi gözlerimle gördüm" sinirle odadan çıktım kimseye güvenmemek gerekiyormuş bunu en acı şekilde öğrendim. Koşarak odama gittim amacım tüm gün kimseyi görmemekti.

Dayanamayıp yaptığım yataktan doğruldum en azından Katreen'den Özür dilemeliydim. Odasını bilmeden saraydaki boş odaları gezmeye başladım-Tabiki irina'nı odasını biliyorum- Bulamayacağımı anlayınca çaresizce bahçeye indim. Boş boş dolaşmak son zamanlarda en çok yaptığım şey oldu. Ileride bir karartı gözüktü. Daha sonra ağlama sesleri gelmeye başladı. Yaklaştıkça artan seslere bakılırsa ağlayan bir kadındı.

"Katreen?"

"Ne var?" Çok üzüldüğü her halinden belli yoksa suan bana böyle çıkışmazdı.

"Bak sen yanlış anladın" Herşeyi gördü aslında yanlış anlaşılacak birsey yok.

"Allison'u seviyor musun?" Bilmiyorum seviyorum elbet ama nasıl sevdiğimi hiç düşünmemiştim.

"Hayır" Gelecekte kurulacak bir yuvanın bozulmasını istememe duygusu bedenimi sardı. Yapamazdım ben sevilmeyi hak etmeyen biriyken benim için acı çekmesine izin veremezdim. Intikamımı alıp buradan ayrılacaktım.

Katreen'e sarıldım bunu beklemediği belliydi. Ağlaması şiddetlenirken

"Siz çok mutlu olacaksınız" dedim. Bu onu mutlu etti mi bilmiyorum.

"Hadi ama ağlama bizim aramızda birsey olamaz" ellerimle gözlerini sildim. Neden bu kadar üzüldü bir fikrim yoktu. Yavaşça yanından ayrıldım.

*

"Kate?" Sese doğru dönerken içimden geçenleri bastırmaya çalıştım.

"Efendim"

"Neredeydin?" Açıkça katreen ağlıyordu teselli ettim diyemeyeceğim için "bahçedeydim" diye söyleyiverdim.

"Benimle biraz yürür müsün?" Nedenini bilemesemde yanına gittim.

"Ne diyecektin" merak ediyorum ve bu beni heyecanlandırıyordu.

"Artık söylemeliyim" Neyi? Kaşlarımı çatmış ona bakarken konuşmaya başladı.

"Benimle evlenir misin?"

"Evet demiştim ama" gülümseyerek teklifine daha önce söylediğim cevabı verdim. ( Siz Allison sandınız değil mi? :)

"Sürekli teklif etmek daha güzel oluyor" her seferinde teklif edip durması ama hâlâ evlenememiz çok tuhaftı.

"Ama bu sefer evleniyoruz" diye cümlesini tamamladı. Anlamadım bu sefer evleniyor muyuz?

"Bu sefer derken?"

" Düğün hazırlıkları başladı 2 gün sonra resmen evleniyoruz" Şimdi düşüncelerimle yaşadığım savaş sonlandı. Evet bu sefer sona yaklaşmıştım her şey sonlanacak ailemin intikamını alacaktım. Gülümsemekle yetinip odama doğru yol aldım.