*BİR KIŞ MASALI SERİSİ- 1. KİTAP*
Mayda Ünsal, 5 sene önce hafızasını bir trafik kazası sonucunda kaybeder ve geçmişine dair hiçbir şey hatırlamaz. Kim olduğunu, kaza esnasında neler olduğunu hiçbir zaman bilmez. Annesinin de ona bir şey anlatmama...
Selaaam! Sizi bilmiyorum ama ben Miray'ın tatlılığından bayılacağım. Aklımda onun minnoş halleri canlandığında ısırmak istiyorum yanaklarını.
Sizin en sevdiğiniz karakterimiz kim?
Ve veee büyük sırrımıza adım adım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Işığımız gerekliydi.
Onunki bana, benimki onun için gerekliydi. Şu an çığlık çığlığa onun boynuna sarılmak istiyordum. Beni dünyanın en mutlu kadını yapmıştı. Onun yanındayken her zaman kendimi çok mutlu hissediyordum. Teninin tenime, kalbinin kalbime uyumu sanki bir mucizeydi. O, bana mucizeydi. İçimdeki kelebeklerin uçuşmasına izin vererek kocaman gülümsedim. Bir anda gülüşümden öperken, daha çok kıkırdadım. Başım dönüyordu, elbette aşktan dönmesi normaldi ama midemin çalkalandığını da hissediyordum. Yavaştan çakırkeyfiydim. Gözlerim hülyalı bakmış olacak ki, "Hep gül. Ne olursa olsun gülmeni istiyorum," demişti.
Cilveli şekilde işaret parmağımla onun omzuna dokundum. "Neden?"
"Sadece gülmeni istiyorum. Gülünce çok güzelsin."
Kaşlarım hafiften çatıldı. "Şimdi? Çirkin miyim?" Sesimdeki o hüznü hissetmişti. Beni kollarının arasına alırken erkeksi kıkırtısı kulaklarıma doldu.
"Tam bir bebeksin. Küçücük, minnacıksın. Şu sarışın saçlarını hep parmaklarımın arasında, kalbini sağ göğsümde, gözlerini gözlerimde, ellerini ellerimde, gülüşünü ise dudaklarında görmek istiyorum."
O kadar güzeldi ki. Mekandaki gürültü yok olmuş, sadece ikimizin odaklanmıştım. O konuştukça dolgun ve kıpkırmızı dudakları iştah açıcı bir şekilde hareket ediyordu. Yanağındaki ince çizgi yavaşça beliriyor, daha sonra ise yok oluyordu. Ilık nefesi dudaklarıma çarpınca baygın gözlerle ona baktım.
"Bu bir evlenme teklifi mi?"
Elbette şaşırmasını beklemiştim. Çünkü onunla fena şekilde dalga geçmek istemiştim.
"Evet. Evleniyorsun benimle."
O an dudaklarımın arasındaki tebessüm bir anda büyük bir kahkahaya dönmüştü. Saklayamadım ama bir anda kahkahalarım giderek büyüdüğünde istemsizce onun bakışları dudağıma kaydı.
"Ciddiyim ben."
"Elbette ciddisindir."
Dışarıdaki kar yağışını, annemin eve döndüğümde kızgın bakışlarını, girmem gereken üniversite finallerim ve unuttuğum kocaman yıllarım var olmasına rağmen bir anda dertsiz tasasız hissetmiştim. Onun sayesinde. Bana evlenme teklifi ettiğinin farkında mıydı! Kafayı yemişti. Ne kadar sarhoş olsam da neler duyduğumun gayet bilinceydim. Onun da gülmesini hatta kahkaha atmasını beklemiştim ama tam tersine sadece bomboş gözlerle beni izledi.
