FPS #2: Doctor's Compelled Affair

Chapter 26

"B-Babu nasasaktan  na po ako!" lakas loob kong sabi. Umiiyak akong tinulak-tulak siya pero mas malakas siya kaysa sa akin.

"M-Manang...M-manang..."

Hindi ko matuloy-tuloy ang sasabihin ko at paghingi ko ng tulong sa mga nanonood sa amin dahil nanginginig ako. Hila-hila niya ang buhok ko at kinalad-kad ako pa akyat sa pangalawang palapag.

"M-manang.. tulungan niyo po ako," hingi ko ng tulong sa kanila habang umiiyak.

"Wag kayong maki-alam kung ayaw niyong masisante sa pamamahay ko!" banta ni Babu.

Wala akong magawa kundi humagulgol sa umiyak dahil kung lalaban ako mas lalo lang akong masasaktan ng husto at isa pa inisip ko ang baby namin sa sinapupunan ko. Buti na lang kaninang tinutulak niya ang ng dalawang beses ay sinasalo pa ako ng sofa kaya hindi ako nasasaktan pero ngayon subrang sakit na.

Nasa gitna na kami hagdan pataas ng marinig namin ang malakas na tawag sa pangalan niya at umalingaw-ngaw ito sa loob ng bahay.

"THOMAS!" tawag ulit sa pangalan niya.

Huminto kami at humarap kay kuya Isaiah. Kita ko ang pag-aalala niya at patakbong lumapit sa amin pero hindi ko inaasahan ang ginawa ni Babu dahil malakas niya akong itinulak pababa. Napasigaw ako. Kasabay ng sigaw ko ay napasigaw rin sila sa ibaba dahil akala ko mahuhulog na ako at buti na lang talaga ay nasalo ako ni kuya Isaiah.

"What the h*ll what your doing, Thomas!? " galit na tanong ni kuya sa kaniya. Nanginginig ang buong katawan ko sa nangyari pero tumingin pa rin ako kay Babu at nakita ko ang pagyukom ng kamao niya bago tumingala.

"I choose Emerald than her kuya, " simula niya.

"I do everything para matutunan siyang mahalin pero bakit ganito pa ang sinukli niya sa akin," sabi niya at humarap sa amin. He wiped his tears and shook his head in front of us.

"Anong ibig mong sabihin Babu hindi kita maintindihan?" mahinahon kong tanong kahit nanginginig pa ang kalamnan ko. Kunti na lang talaga malapit na akong mahimatay. Gusto ko siyang lapitan pero hinawakan ako ni kuya Isaiah.

"Bakit mo ako niluko?" punong-puno ng pagkabigo niyang tanong.

"Wala akong ginawa kundi alagaan ka Emerald. I valued you, pero bakit?" may pagsisising sabi niya at umiling-iling sa harapan namin.

"Kuya Isaiah hindi ko siya maintindihan?" nagugulohan tanong ko kay kuya.

"Thomas?" mahinahon tawag sa kaniya ni kuya Isaiah.

"How did she pregnant if I can not bear a child?" nanghihinang wika niya at napa upo siya sa hagdanan at yumuko. Na-estatwa ako sa aking narinig mula sa kaniya. Si kuya Isaiah naman ay palitan - lipat lang ang tingin sa amin.

"Thomas baka magaling kana?" tanong ni kuya.

"How can I get healed if I cannot take the medicine, kuya?" tawang tanong niya at tumingin sa akin.

"Hindi pa ba ako sapat, Emerald?"

"I thought we're okey? I thought we're happy? I thought we love each other? " sunod na sunod na tanong niya.Humakbang ako pataas ng tatlong beses at akmang hahawakan sana ang dalawang kamay niya.

Gusto kong magpaliwanag, mali naman ata iyon paniniwala niya at akosasyon para sa akin dahil siya lang naman ang lalaking uma-angkin sa akin at wala ng iba.

"Don't touch me sl*t!" galit niya sabi at tinabig ang mga kamay ko. Ang pagsabi niya sa akin na sl*t ay agad na nagpatindig ang tainga ko kaya nasampal ko siya ng malakas. Sa kaniya pa talaga nang galing ang salitang iyon.

"Sl*t? Slut agad Thy Ron? Sobra naman ata yun ha!" sabi ko. Naramdaman ko naman na nagtutubig na ang mga mata ko kaya marahas kong pinunasan ito.

"Anong tingin mo sa sarili mo ngayon buntis ka ha, Alia?!" tanong niya.

"Ang pagkakaalam ko ikaw ang nakauna sa akin!" galit na sagot ko at tinulak siya. Huminga ako ng malalim at hinilamos ang mga palad ko sa aking mukha.

"Ang pagkakaalam ko ikaw ang nagpakasawa sa katawan ko!" sabi ko at tinuro ang sarili ko. Pinunasan ko ang mga luha ko ulit upang makita ko ang mukha niya dahil blurdy na siya sa paningin ko.

"Kung gano'n pala sl*t na akong maituturing dahil buntis ako at ang rason ay hindi ka lang magkaanak! T*ng*nang rason iyan!" galit na sabi ko at sinampal pa siya ng isang beses baka matauhan siya bago patakbong lumabas sa bahay niya.

Lakad - takbo ang ginawa upang makalabas lang sa bahay niya. Gusto kong magpalamig muna at mag-isip ng tama dahil hindi pwedeng walang ama ang maging anak ko.

"Alia," tawag sa pangalan ko kaya huminto ako at dahan-dahan lumingon sa likod ko.

"Ate Eisah," sagot ko at patakbong yumakap sa kanya at umiyak sa mga bisig niya.

"It's okey," pagpapatahan niya sa akin at hinaplos ang likod ko pero hindi parin ako huminto sa kakaiyak hanggang sa maramdaman kung umikot ang paligid. Pumikit ako pero mas lalo lang bumilis ang pag-ikot ng paligid ko.

"Ate.." " Huling katagang sabi ko hanggang nawalan na ako ng malay.

A/N: Happy reading po. Maraming salamat po sa pag-aantay. Happy hearts day. ❤️