sailor | tk

19

Merhaba arkadaşlar. Umarım iyisinizdir ve güzel sonuçlar almışsınızdır. Öyle değilse bile lütfen üzülmeyin çünkü karakter ve ruh gelişimi akademik başarıdan daha önemlidir. Karne hediyesi olarak bölümle geldim wjdbkxnskx umarım beğenirsiniz. Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum.

Keyifli okumalar dilerim :)

—

Kendi canının bir önemi yoktu. Hayatı boyunca bir kez dahi korkmuş değildi. Fakat şimdi dışına yansıtmasa dahi kolları arasındaki beyaz tenli çocuğa bir şey olacak diye korku sarıyordu her bir yanını. Taehyung yalnızca kendisini hayata bağlayan yegane varlığı düşünüyordu. Bu sebepten hiç olmadığı kadar güçlü, hiç olmadığı kadar da hızlıydı. Derin suların içinde gövdesine sarılan çocukla birlikte, zaman kaybetmeden büyük kulaçlar atıyor ve aralarında hatırı sayılır bir mesafeye sahip olan gemisine ulaşmaya çalışıyordu.

Kendilerine yaklaşan katil balığın sinyallerini şiddetlenen dalgalardan anlamıştı. Fakat ne kadar yakın, ne kadar uzaktı? Ne taraftan geliyorlardı? Gemiye yetişebilir miydi? Ufaklığını kurtarabilir miydi? İkiside burada ölse, ruhlar aleminde dahi Taehyung kendini affedebilir miydi?

"Taehyung. N-ne oluyor?" dedi Jungkook kesik kesik cümlelerle. Taehyung'un hızlı hareketleri sebebiyle suya bir batıyor bir çıkıyordu. Fakat esmer olanın cevap vermeye vakti yoktu.

Taehyung'un gövdesine sıkıca sarılmış neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bir anda neden gerilip gemiye doğru hızla yüzmeye başlamışlardı ki? Etrafına baktığında bir sorun yok gibi görünüyordu fakat Taehyung'un gergin kasları ve bakışlarındaki belirsiz tedirginlik tam tersini söylüyordu.

Büyük kulaçları gemiye epey yaklaşmıştı fakat mesafeye oranla dalgalar sürekli şiddettini artıyordu. İleri gitmeye çabaladıkça yüzlerine vuran su kendilerini geriye doğru atıyordu. Eğer böyle devam ederse... Taehyung bunu düşünmek dahi istemiyordu.

Fakat dalgalar kendilerini geriye vursa bile gemiyle olan mesafeleri oldukça azalmıştı. Sanki gemi onlara doğru yaklaşıyordu. Yelkenleri kapalıydı ve bu gece çapaları suya bırakıp demir atmışlardı. Bu sebeple yelkenler kullanılamazdı ve hareket imkanı çok sınırlıydı. Geriye kalan tek ihtimal birilerinin onları fark etmesi ve tüm mürettebatı kürek başına çekmesiydi.

Nihayet gemiye yanaştıklarında Taehyung dış işlemelerin olduğu bir çıkıntıya tutunmuş, dış güverte merdivenleri kapalı olduğu için kendisini ve ufaklığını yukarıya çıkarabilmek için daha olanaklı yerler arıyordu. Suya atladıkları köşe en uygun yerdi fakat diğer uçtaydı, oraya gidene kadar muhtemelen Taehyung'un sevgili katilleri çoktan gelmiş olurdu.

"KAPTAN!"

Yanlarına düşen ucu kancalı sıkı halat kurtuluş ışığı gibiydi. Bu halat olası durumlarda diğer gemilere atlamayı kolaylaştıran bordalama halatıydı. Taehyung gövdesinde olan beyaz kolları boynuna çıkarmış ve iki eliyle halatı tutmaya başlamıştı. Beyazlaşan parmak boğumları bile azda olsa gevşerken halat sayesinde sudan çıkmış olmak rahat bir nefes almasına sebep olmuştu. Kurtulmuşlardı.

Belki de kurtulmamışlardı.

Jungkook esmer olanın gövdesinden kayıp düştüğü sırada Taehyung korkuyla "Jungkook!" diyerek hızlı refleksleri sayesinde Jungkook'un elinden yakalamış ve yeniden suya düşmeden kurtarmıştı onu. Belki boynundan değil de hala gövdesinde kıyafetlerini tutuyor olsaydı kolayca düşmezdi. Fakat ufak olanın halsiz kalan kolları ıslak tenlerin kayganlığı yüzünden kayıp gitmişti.

Taehyung bir eliyle halata tutunuyor, diğeriyle ise düşerken yakaladığı çocuğu kendisine yeniden tutunabilmesini sağlamak için yukarı kaldırıyordu. Jungkook bir miktar daha yükseldiğinde yeniden düşmemek için Taehyung'un bedenine sıkıca sarılmıştı. Esmer olan ise kendisine sıkı sıkıya tutunan çocuğun belinden tutup daha sağlam bir şekilde bütün bir beden olmalarını sağlamıştı.