Zawgyi
"Park Chanyeol မင္းဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနတာလဲ"
"..."
"ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က မင္းခ်စ္သူေပါ့ေလ ....မင္းရူးေနၿပီလား"
"ဘယ္လိုထင္လဲ"
ေအးစက္စက္ထြက္လာတဲ့ Chanyeolရဲ႕ အသံေၾကာင့္ Park သခင္ႀကီး မ်က္ခံုးပင့္သြာသည္။ေဘးက ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ေတာ့လဲ ေခါင္းကို အတင္းငုံ႔ထားသည္။
"Park Chanyeol မင္း အိမ္ျပန္မလာဘဲ ဒီလိုေနရာမွာ ေနၿပီး ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ေနတာ မင္းမွာ စဥ္းစားဉာဏ္မရွိေတာ့ဘူးလား"
"အိမ္ေပၚက ဆင္းခိုင္းၿပီး ငါ့အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနဲ႔လို႔ ေျပာတာ Park သခင္ႀကီးပါ....ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားဉာဏ္မရွိဘူး....ဘယ္လုပ္ရပ္ကို ေျပာေနတာလဲ....ကြၽန္ေတာ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြက စဥ္းစားဉာဏ္မရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ဆိုရင္ေတာင္ လူေတြကို အေထာက္အကူျပဳနိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္"
"ဘာ!!"
"ဒီ႐ြာ ဒီေနရာ ဒီအိမ္ ဒီခ်စ္သူကေလ Park သခင္ႀကီးရဲ႕စံနႈန္းေတြ မဟုတ္ပင္မယ့္ Park သခင္ႀကီးတို႔ ရပ္ဝန္းကမရတဲ့ ေႏြးေထြးမႈေတြ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြ အကုန္ရတယ္"
"အေရးမပါတဲ့ စကားေတြ ေျပာတာရပ္ၿပီး ျပန္လိုက္ခဲ့ ....ငါထပ္မေျပာခ်င္ဘူး Park Chanyeol......ၿပီးေတာ့ Park သခင္ႀကီးလို႔ ေတာ္ေတာ္ေခၚလို႔ေကာင္းေနလား ငါ...မင္းအေဖေနာ္"
Beakhyun ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ၿငိမ္သက္ေနရင္းကေန "အေဖ"ဆိုတဲ့ စကားလံုးေၾကာင့္ နည္းနည္း နားလည္သြားသလိုပင္။ဒီလူႀကီး Yeolရဲ႕ အေဖ......ၿပီးေတာ့ Yeolက သာမန္လူမျဖစ္နိုင္.......ေတာ္ေတာ္ကို ခ်မ္းသာတဲ့လူမ်ိဳးေပါ့.....ေနာက္တစ္ခုက Yeolအေဖက သူနဲ႔ လံုးဝ သေဘာတူမွာမဟုတ္ေပ။
ဘာေတြလဲကြာ.....ဘာလို႔လဲ.....Yeolကို ၾကည့္ရတာလဲ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုေနတဲ့ပံုဘဲ......Yeolတြဲထားတဲ့ သူ႔လက္ေလးကို သူရုန္းထြက္လိုက္ေတာ့ Yeolက သူ႔ကို ၾကည့္လာသည္။
"Beak"
"အဖြားဆီ ခဏျပန္သြားလိုက္အံုးမယ္"
Beakhyun ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားလိုက္သည္။Yeolအခက္ေတြ႕ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိမေနေပးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးနာ္....ငါ့ေၾကာင့္ ပို အခက္မေတြ႕ေစခ်င္လို႔ပါ.....
