Zawgyi
Beakhyun ထံုးစံအတိုင္း မနက္ခင္းမွာ အဖြားရဲ႕ ဆူသံနဲ႔အတူ နိုးထၿပီး ပင္လယ္ထဲ ဆင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ကာ ထြက္လာလိုက္သည္။ဒီေန႔ေတာ့ သူပိုရွာရမယ္။ေအးလာၿပီမို႔ အဖြားတြက္ အေႏြးထည္ ဝယ္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္ ေစ်းထဲ သြားေရာင္းဖို႔ စဥ္းစားထားသည္။မေန႔က အပ်င္းထူၿပီး ေစ်းသြားမေရာင္းခဲ့ဘူးေလ။
အေတြးေတြလႊင့္ရင္း Park Chanyeolဆိုတဲ့ လူရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာသည္။အိမ္ေရွ႕ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ပင္လယ္ဘက္ ဆက္ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
Beakhyunလဲ သူ႔ကိုယ္သူ မသိေပ။ဘာေၾကာင့္ Patk Chanyeolဆိုတဲ့ လူရဲ႕အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားေနမိၿပီး လူစိမ္းတစ္ေယာက္လို႔ မခံစားရတာလဲ။
ပင္လယ္ေရာက္ေတာ့ kaiကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အလူပ္မ်ားေနသည့္ ပံုပင္။အဲ့တာေၾကာင့္ စကားမေျပာေတာ့ဘဲ ေလွကိုသာ ယူၿပီး ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~
Chanyeol တစ္ညလံုး ဘယ္လိုမွ အိပ္မရေပ။ႏံူးည့ံၿပီး အိစက္လြန္းတဲ့ ေမြ့ရာအေပၚမွာဘဲ အသားက်ေနတဲ့ ခနၶာကိုယ္က ၾကမ္းျပင္မွာ ေမြ့ရာသာအပါးေလးသာ ခင္းတဲ့ေနရာေၾကာင့္ ေက်ာေတြနာကာ အိပ္လို႔လဲမရေပ။
အပူေပးစက္နဲ႔ ေနခဲ့သူမို႔ အပူေပးစက္မရွိတဲ့ ဒီအခန္းက ခ်မ္းေအးလြန္းသည္။ခ်က္ခ်င္းႀကီး သူအတြက္ အသားမက်နိုင္။
တစ္ကိုယ္လံုး နာက်င္ကိုက္ခဲစြာနဲ႔ နိုးထလာရတဲ့ မနက္ခင္းဟာ သူ႔အတြက္ ပထမဆံုးပင္။
မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ အိပ္ေရးက သိပ္မဝေပ။နိုးနိုးခ်င္း silentလုပ္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖုန္းမ်က္နွာျပင္ေပၚက ဖုန္းေခၚႀကိမ္ ၅၀ေက်ာ္ေၾကာင့္ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ေသခ်ာတာ တစ္ခုက သူ႔ေခါင္းေမႊး ေျပာင္ေတာ့မယ္။
ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္တာနဲ႔ တန္းကိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္။
တဖက္က ေအာ္သံေၾကာင့္ Chanyeol နားနားက ဖုန္းကို ေဝးေဝးလိုက္ရသည္။
"yarrr Park Chanyeol လူကို စိတ္ပူုၿပီး ေသေအာင္ သတ္ေနတာလား.....ဖုန္းဆက္တာကို ဘာျဖစ္လို႔ မကိုင္တာလဲ "
"silentလုပ္ထားမိလို႔ပါကြာ ...."
"မင္းကေတာ့ silentလုပ္ထားမိတာ ငါကေတာ့ စိတ္ပူလို႔ ေသေတာ့မယ္။"
