200 yorummm
***
"Nasıl gidiyor?"
Komiserden gelen soru ile Jisung kocaman gülümsemişti ki odanın kapısı çaldı, bu yüzden o da cevap verememiş, herkesin bakışları içeri giren asker ile buluşmuştu.
"Geç kaldım, kusura bakmayın." diye konuştu Yüzbaşı.
Onu ilk defa üniformasız, sivil kıyafetlerle görmek istemsizce garip hissettirmişti. Jisung sorun olmadığını söylerken Changbin de kapıyı kapatıp içeri girmiş, gözleri hemşire ile buluşmuş, Hyunjin gözlerini ilk kaçıran taraf olmuştu.
Yanında duran Felix "Böyle de iyiymiş," diye mırıldandığında dirsek atmış, Felix hızla karnını tutarken Changbin de Minho'nun karşısındaki sandalyeye yerleşmişti.
"Biz de yeni konuşmaya başlamıştık zaten," dedi Jisung, gülümsedi. "Chan oldukça iyi. Odasından dışarı çıkabiliyor, koridoru artık tek başına turlayabiliyor ki bu da onun için çok çok büyük bir gelişme. Neredeyse bir buçuk haftadır seanslarımızı ikimiz de dışarıda gerçekleştiriyoruz."
İki arkadaşı da onu ilgiyle dinlerken Hyunjin kollarını göğsünde birleştirdi. "Artık yanına Jisung dışında birini de kabul ediyor. Hemşire olarak bizler de girebiliyoruz."
Bu sözleri sayesinde Minho'nun gözleri Felix'i bulduğunda Felix hızla gözlerini kaçırıp gülüşünü tutmaya çalışmış, "Güzel," demişti Minho tekrar doktora dönüp. "Peki şimdi aklınızda tam olarak ne zaman çıkabilir, bunun için bir süre var mı?"
Jisung oturuşunu düzeltti. "Hâlâ katetmemiz gereken birçok yol var, bunlar da Chan'ın adapte olmasına bağlı ama şimdi ki gibi devam ederse ve bir aksaklık çıkmazsa..." Gülümsedi neşeyle. "Seneye kışın tamamen iyi bir şekilde çıkabilir?"
Dudaklarından çıkan bu cümle Minho'yu, Changbin'i kocaman gülümsetti. Hatta öyle ki mutluluktan Minho'nun gözleri bile yanmıştı.
Hyunjin gülerek Felix'in kulağına eğildi. "Şu polise yanık olduğunu çok belli ediyorsun, ağzını kapat ağzını."
Felix gülerek dirseğini geçirdi, Jisung bir süre daha ikiliyi bilgilendirmiş, Changbin ve Minho çıkınca da yeni tedavi süreci için Hyunjin ve Felix'i bilgilendirmişti.
En sonunda iki hemşire de odadan çıktığında koridorda onlardan birkaç metre ötede ayakta konuşan polisi ve askeri gördüler.
Changbin siyah bir gömlek, kot pantolonla tek eli cebinde iken Minho siyah deri ceketi, aynı renk pantolonlaydı. Omuzunu duvara yaslamış, yamuk bir gülüş vardı üzerinde.
Hyunjin elindeki dosyaları salladı. "Ben buradan kaçıyorum, fırsat bu fırsat. Git ve çıkışa kadar eşlik et."
"Öyle mi dersin?"
"Evet, hadi."
Onlara doğru yürümüşler, Hyunjin gülümseyerek baş selamı vermiş ve yanlarındandan geçip üçlüyü yalnız bırakmıştı. Felix derin bir nefes verip kaşlarını kaldırdı.
"Asansörü bekliyorsanız isterseniz yardımcı olabilirim, personel asansörüne gelin benimle lütfen."
O ilerlemeye başladığında Changbin gülüşünü tutmadan Minho'ya göz kırpmış, "Teşekkürler," diyerek ilerlemişti. Minho kafa sallayıp güldü ve arkadan eşlik etti onlara.
Bir yanında asker, diğer yanında ve oldukça ona yakın duran polis yüzünden Felix heyecanla bir nefes alırken çağırdığı asansör direkt gelmişti. Nezaket adına elini öne uzattığında Changbin direkt içeri girdi, Minho ise elini uzatıp Felix'e yer vermiş, sırayla binmişlerdi.
