Karanlık Esaret KİTAP OLUYOR

🌕 BÖLÜM▪︎39▪︎🍂

Hellö 💦

SINIR 2K VOTE 2K YORUM

*** BİR HAFTA SONRA ***

Uyandığımda ilk gördüğüm şey boydan boya camlı kaplı olan evimin manzarasında parıldayan güneş ve küçük dalgalarla süslenmiş denizdi. Gökyüzünde fazla bulut yoktu. Mavilik, insanın içerisine huzur verecek kadar berraktı. Turuncu yatak örtüm ise içimdeki karmaşık duyguları süsleyecek kadar karmaşıktı. 

Yerimden kalkıp ilk önce sabah her zamanki rutinlerimi gerçekleştirdim ve telefonumda gelen mesajlara baktım. O kadar çok mesaj vardı ki aklıma dün gece geldiğinde dudaklarımda belli belirsiz bir gülümseme yer edinmişti. 

Derin bir nefes aldım ve giyinme odama girip boydan boya ışıklandırılmış cam dolaplarıma baktım. 

Annem, burayı görse muhtemelen benimle gurur duyardı çünkü her şey, bir kadının ruhunu hoş etmek için tasarlanmış görsel şöleninden oluşuyordu. 

Telefonumu açtım ve son zamanlarda sürekli yaptığım ve beni rahatlatan şeyi yaparak annemi görüntülü aradım. En son Milano’da büyük bir moda defilesi düzenlemişti ve haberlerini gördükten sonrasında onu pek rahatsız etmek istemesem de beni şaşırtarak ona gösterdiğim yakınlığı görmezden gelmeksizin beni sürekli arıyor ve yaptığı şeylerden haberdar ediyordu. 

Beni özlediğini biliyordum ama bunu ne kadar süreceğini merak eden içsel bir dürtüm vardı. Ne de olsa annem, zevklerinden çabuk sıkılan bir moda dehasıydı. Eşi Jason, onu mutlu edecek kadar özgürlük sağlıyor ve genç ruhu ile annemin hayatını güzelleştirmeyi başarıyordu ama servetine servet ekleten çevresi, annemi olduğundan daha büyük bir marka hâline getirmek için yeterli bir hâle getirmişti. 

Telefonun açıldığını gördüğümde gülümseyerek telefonu açmış annemin koşuşturan hâliyle karşı karşıya kamıştım. Tüle sahip bir Fransız şapkası takmıştı ve dudaklarındaki kırmızı ruj sanki yeni sürülmüş gibi kusursuz bir şekilde gözler önüne seriliyordu. 

“Hayatım? Yeni uyanmış olamazsın? Türkiye’de saat kaç?” dediğinde onun bu enerjik hâline gülmeden edemedim. Eskiden ben de annem gibiydim. Tıpkı onun gibi eğlenmekten zevk alıyor ve bunu dibine kadar yaşatmak için uğraşırdım. Son birkaç ayımda bundan uzak ve mutsuzluğumla beni hapis almış bir dünya içerisinde yaşarken aslında bu hayatı ne kadar özlediğimi artık daha net bir şekilde görebiliyordum. 

“Benim için erken. Dün akşam eğlenceyi biraz fazla kaçırmışım.” dedim ve telefonu raflardan birisine yerleştirip dolaptan bulduğum özel tasarım kıyafetlerimden birisini elime aldım ve anneme gösterdim ama o çok başka bir şekilde benimle iletişimi sürdürmeye devam etmişti.

“Ah hayatım, bugün kırmızı giyebileceğin bir gün değil ve dün gece ne kadar eğlendiğini biliyorum. Son birkaç günde senin için yapılan haberleri Kardashian ailesi için bile yapmadılar.” dediğinde beni yargılamak yerine sesinde hafif bir endişe tonunu fark edebilmiştim. 

Kameralar karşısına çıkmak, babamın aksine annem için pek de sorun değildi. Hatta onun namını sürdüren güzel kızı olarak anılmam, gururunu okşayan geniş bir perspektife hitap eden gösterişti. 

“Dünle ilgili haber yapmışlar mı?”

“Evet.” dedi ve yanındaki asistanına kısa bir direktif verdikten sonrasında yeniden bana döndü. 

“Haberlerimi bu kadar dirayetli okuyor olmanı sorgulamalı mıyım?”

“Bebeğim, sosyal medya danışmalarımın seninle ilgilenmeyeceğini sanıyorsan yanılıyorsun. Sen Ela Aslaran’ın kızısın. Unutma.”