Karanlık Esaret KİTAP OLUYOR

🌕 BENİ, BENİM İSTEDİĞİM GİBİ | BÖLÜM▪︎31▪︎🍂

Hellö 💦

SINIR 5K VOTE 2K YORUM

Ne diyeceğimi bilemiyordum. Onun o buz gibi gözlerinin içerisine bakarken parıldayan harelerinin acımasızlığı altında ezildiğimin farkındaydım. Ben bu değildim. Ben, bir adamın sözlerinin altında ezilecek bir kadın değildim. Çoğu şeyi bilmiyor, burada yeni olabilirdim ama burada cahiliyetimin verdiği bir atmosfer içerisinde kendimi en alt tabakaya sürükleyemezdim. 

Derin bir nefes aldım. Duyduklarımın getirdiği şaşkınlıkla gülümsemem karşın bunu normal karşılamışım gibi bana baktı ama hemen ardından kaşlarının minicik çatılmasıyla ne düşündüğümü anlamaya çalışırcasına beni incelediğini fark ettim. Tepkimi gözlüyordu. 

Nedense o an, bunu bana yaptığı ve yapabildiği için ona inanılmaz bir kin duydum. Onunla yatıyordum, onun istediği evde kalıyordum ya da onun istediği hayat şartları içerisinde kalıyordum ama o, sanki içimde saklamak için uğraştığım yanımı çıkarmak için çabalıyordu. Sanki biliyordu. 

Derin bir nefes alıp verdim. Katil olduğumu bilip bilmediğini hâlâ bilmiyor oluşum şöyle dursun, onun ne yapmaya çalıştığını anlayamadım ama beni bu gerçekle tehdit etmeye kalkışamazdı. Artık değildi. 

Katil olabilirdim ama bir kere bunu yapacak kadar gözüm kararmışken diğer türlü çıktığım yollarda masum, prenses hâllerime geri dönmemi bekleyemezdi. 

Kuruyan dudaklarımı yavaşça ıslattım. 

“Demek senin kadınınım…” dedim ve başımı onaylar anlamda salladım. 

Gözlerim, gözlerinden bir an bile olsun çekilmezken tepkisini merakla bekliyordum.

“Bundan rahatsızmışsın gibi bir hâlin var.” diyerek artık dile getirmesine karşın ağzımı aradığını biliyordum ama hayır, içimdeki yangına isim koyamayacak kadar öfkeliydim. 

“Rahatsız mı?” dedim ve gülüp başım iki yana salladım. Gözlerimi masada dolandırdıktan hemen sonra gözlerim yeniden babasına takıldı. Adamlarla sohbet ediyordu ama çaktırmadan arada bizi kontrol edercesine gözleri benimle kesilmişti. Burada, tahmin ettiğimden de tuhaf bir atmosfer olabilirdi ama ben tek başıma, kimseye bağlı olmayan ve bununla yaşayan bir multimilyonerdim. Buradaki herkes, bu aileye katılmamın sebebinin bu olduğunu düşünüyordu ama bilmedikleri bir ayrıntı… Ben bir kadındım. Kaç yaşında olursam olayım, bana “Sen benim kadınımsın.” diyen bu adama dünyayı tersten gösterebilecek o insandım. 

“Aksine, bir şeyi merak ettiğim için gülüyorum.” dedim ve dirseklerimi masaya koyup çenemi de elimin tersine yerleştirip gözlerinin içerisine baktım. 

“Bunu söylemen iyi oldu ama küçük bir ayrıntıyı merak ediyorum.” diyerek bir elimi dirseğimin altından çekip iki parmağımı da birbirine yakınlaştırırken “Küçük” ayrıntısını gösterdim. 

“Bu tam olarak herkes için ve bizim için ne anlama geliyordu?” 

Sorularımın nereye çıkacağını bilmediğinin farkındaydım. Gözlerindeki korkutucu tavır değişmese de daha dikkatli bir şekilde beni anlamaya çalıştığını görebiliyordum. 

“Mesela buradaki herkes bunu biliyor mu?”

“Bak yavrum. Bu, herkes için oldukça ciddi bir iş konusu ve benim gönül eğlendirmem için bir kadını bu hayata sokmam imkânsız. Bunu dün, görmüş olman gerekiyordu.”