Mahşer Mavisi

10.Bölüm

Biraz geç kaldım. Hatta biraz değil baya. Ama yaşadığım sorunları kitapa yansıtmak istemiyorum. Umarım beklediğimize değer. Bu bölüm bence tam olarak kitapın miladı. Bu bölüm nazmirr , sahtejuiletve Dark_Queen1905 e itafen.

" Sende ağla çocuk ağlamak acizlik değil. Bizde robot değiliz ağlarız"

Ferhat yanına oturan kız ile gülümsedi.
Gelmişti. O gelmişti.
"Hoş geldin"
Hayal kurdu Ferhat bir an için.
Evde kızıyla oturan sevdiği kadın. Bir anda kapı açılıyor sevdiği kadın karşısında Ferhat'ı görüyor. Sarılıyorlar sonra sevdiği kadın Hoş geldin diyor. Arka taraftan kızı "babaa" diye koşup kucağına atlıyor.

İçinden bir ses öyle bişey dedi ki Ferhat bir kez daha geçmişiyle yüzleşti. Bir kez daha o kanlı günü hatırladı.
"Sen aile olamazsın. Sen yoksun Ferhat"

Neden dedi neden?

İlk kez o an geçmişine sövdü Ferhat.

İki ses geliyordu bir yerden sanki hayat durmuş Ferhat'ın bir seçim yapması gerekti.

"Kalk git Ferhat yaşatma bu kıza o acıyı" Doğru söylüyordu içindeki ses. Bu Ferhat bu kızı hak etmiyordu.
"Gitme sen sevmeyi bu kızla öğrendin"

İki seste doğruydu. Peki o ne yapacaktı?

"Hoş buldum. Abim görürse"

Devam etmesine izin vermedi kızın.

"Gelmesemiydim?"

"İy ki geldin"

İçi kıpır kıpır oldu Ferhat'ın kalbinde kelebekler uçuştu. Gitmeyecekti Ferhat. Bu kızsız yapamazdı. Bu kıza geçmişini yaşatamazdı. Hak etmiyordu...

Konuşmak istedi Ferhat içi huzur dolsun istedi genç kızın sesiyle.

"Nasılsın Zehra?"
"İyiyim sen nasılsın Ferhat?"

Bir isim ancak bu kadar güzel söylenir dedi içinden.

"Şuan hiç olmadığım kadar iyiyim"
"Neden?"
"Yanımda sen varsın çünkü"

Genç adam kızın yüzüne baktı. Yanakları kızarmış yüzünde ufak bir tebessüm vardı. O tebessüm ile güzel gamzesi ortaya çıkıyordu.
Kız utanmıştı.

Ferhat bunuda sevmişti. Sanki yüreğinde kanatsız bir melek canlandı.

"Bugün hastanede ben kalırım siz gidin dinlenin"

"Yok Ferhat teşekkürler"
"Kaç gündür buradasınız itiraz istemiyorum"
"Fer-" sözünü kesti Ferhat Zehra'nın.
"Hadi çıkalım yukarıya"

Önce Zehra sonrada Ferhat kalktı banktan. Bu bankı sevmişti bakışlarından belliydi.

Hastanenin içine girdiler. Ferhat karşıdan gelen kızla "siktir" dedi. Gelen eskiden konuştuğu Deniz'di. Konuşmuşlardı ve bittimişti ama kız Ferhat'ın peşini bırakmıyordu.

Kız gözlerini kısarak karşıdan geliyordu.
İyice yaklaştı. Ferhat'ın karşısında durdu.
"Ooo Ferhat bey buda yeni avınızmı?" Diyip Zehra'yı gösterdi.
"Hayır" diyip Zehra'ya yöneldi.
"Hadi Zehra çıkalım yukarıya"

Cihan'ın yattığı odanın kapısına gelince Ferhat üstünü, saçlarını düzeltip kapıyı tıkladı.

Zehra önde o arkada odaya girdiler.
"Komutanım geçmiş olsun"~Ferhat
"Saol Ferhat, niye geldin?"~Cihan
"Komutanım bugün yanınızda ben kalacağım onun için geldim"~Ferhat
"Olmaz öyle şey ben kalırım oğlumun yanında"~Nuray
"Nuray teyze bu zamana kadar kaldın zaten hadi benim evime bırakacak sizi Altan abi gelir birazdan"~Ferhat
"Oğlum gerek yok "~Nuray
"Anne Ferhat haklı gidin hadi"~Cihan
"İstemiyorsan giderim oğlum"~Nuray
"Anne ben öyle-"
Nuray elini kaldırıp susturdu Cihan'ı.
"Ben anlatacağımı anladım"