LOVE IS WAR(M).

31

"Oh my God, Alli. You have a point!" Napatayo pa si Veronica para lumapit kay Alliana na parang may light bulb na biglang lumitaw sa isip niya.

"Kaya pala ayaw niya talaga sumama sa'tin noong araw na 'yon, 'no?" Nanlalaki ang mga matang sambit niya at napahampas pa sa braso ni Alli sabay lingon sa'kin dahilan para mapaawang ang bibig ko.

"Bitch, that hurts!" Angal naman ni Alli at iwinaksi ang kamay ni Ver na nakapatong pa rin sa braso niya. "I don't only have a point because I am right!" Nampapatito pang sambit ni Alli with matching air quotes pa roon sa sinabi ni Ver na may point siya.

"Damn, this uber lore just deepened bro." Natatawang sambit ni Lucas at napailing-iling nalang sa mga natuklasan nila Alli at Ver.

"Don't tell me you knew about it too?!" Biglang napalingon naman si Lucas at napaturo kay Kyle habang nanlalaki ang mga mata. Kunot-noong napatingin din tuloy sa kaniya si Ver at Alli.

Napatakip naman si Kyle sa kaniyang bibig na hindi makapaniwala sa accusations ng mga kaibigan namin sa kaniya.

"Hoy, hindi ko 'yan alam ah!" Depensa niya sa kaniyang sarili. "Bakit ako na naman?!" Parang iiyak nang sambit niya.

Hindi ko napigilang matawa habang pinapanood sila. I looked up at the ceiling when I felt a tear fall on my cheek. Is this what people usually call as tears of joy? Because I am certain that I am not grieving like I used to whenever I talk about the things that I don't usually talk about back then yet here I am, crying. I don't know, I just feel so genuinely happy right now. The things that have consistently haunted us for a long time seem to be gradually coming to an end, and today feels like the beginning of it.

Bumaba ang paningin ko sa kamay kong nakapatong sa ibabaw ng lap ko nang maramdaman kong may humawak doon. Dahan-dahan akong napalingon kay Sebastian, mas lalong lumawak ang ngiti sa labi ko nang agad kong makita ang pagsalamin ng sayang nararamdaman ko ngayon sa kaniyang mga mata.

Does your heart feel like we'll finally get the ending that we deserve, Sebastian?

My friends wanted to make us a cake as a tribute to everything that we have been through back then and for mommy as well even if they wouldn't be here anymore when she comes home so the men went to a nearby grocery to buy the baking essentials that they will be using. I'm so blessed to have friends like them. Even the reason why they planned a surprised visit for me was because they witnessed how paralyzed I became after I had my code blue yesterday so they wanted to cheer me up.

I knew their minds were still in the process of absorbing everything they knew earlier because my girl friends are chaotic as fuck yet they have been dead ass silent for a while not until Veronica decided to break the silence.

"So," Basag na panimula ni Veronica sa katahimikan ilang minuto matapos umalis ng mga lalaki naming kaibigan, kasama na rin si Sebastian.

"Is he treating you well?" Dagdag niya pa. Matapos niyang sabihin iyon ay napalingon din sa'kin si Alliana na parang naghihintay rin siya ng sagot ko.

Napahinga naman ako ng malalim at napasandal sa couch dahil mukhang matutunaw ako sa nakakaintriga nilang mga tingin. They're both sitting on the settee in front of me like I'm being interrogated for a crime!

"Uhm..." Nahihiya kong panimula habang pinaglalaruan ang mga daliri ko, hindi makatingin ng diretso sa kanilang dalawa.

"Uhm?" Naguguluhang sambit naman ni Alli, napansin ko pa ang pagkibit-balikat niya sa harapan ko kahit na hindi ako diretsong nakatingin sa kanila.