"အင်း~"

"taekook ညီလေးညီမလေးတွေနဲ့ကောင်းကောင်းဆော့နော် ရန်မဖြစ်ရဘူးကြားလား~"

"ဟုတ်ကဲ့~"

"ကိုကြီးတို့ကမြို့ကိုမပြောင်းကြတော့ဘူးလား~"

"အေး ပြောင်းလို့မရသေးဘူး ဟိုမှာလဲအစစအရာရာကိုကြီးဘဲဦးဆောင်နေရတော့ ဒီတိုင်းပစ်ထားခဲ့လို့မရဘူးလေ~"

"အဲ့တာလဲဟုတ်သားဘဲ~"

လူကြီးတွေကစကားပြောကလေးတွေကဆော့နဲ့
စည်စည်ကားကားဖြစ်လာပြန်တဲ့
ထယ်ယောင်းတို့အိမ်လေးဟာ ပျော်စရာတွေနဲ့သာပြည့်နက်နေတာမို့ အရင်အချိန်တွေကိုပြန်မလွမ်း~

"မောင် နားတော့လေ တစ်နေ့လုံးပင်ပန်းနေတာကို~"

"ဒါလေးအရေးကြီးနေလို့လုပ်လိုက်ဦးမယ် ခနလေးပါ~"

ညရောက်လို့အားလုံးအနားယူကြချိန်
Taekookနဲ့taejuနှစ်ယောက်ကတစ်ခန်း
taebooကတော့သူတို့နဲ့အတူအိပ်ခိုင်းထားပြီး
ထယ်ယောင်းကအလုပ်လုပ်နေတုန်း~

"သံပုရာရည်လေးသောက်မလား
အစ်ကိုလုပ်ပေးမယ်လေ~"

"တော်ပါပြီ ပြီးတော့မှာ ခနလေးဘဲ~"

ထယ်ယောင်းကညမှအလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်ရတာမို့
သေချာအာရုံစိုက်လုပ်ကာ အားလုံးပြီးစီးသွားမှဂျောင်ကုဆီလာချိန်ဂျောင်ကုကအရင်တုန်းကလိုသူ့ကိုမအိပ်ဘဲစောင့်နေစဲ~

"အိပ်နင့်တာမဟုတ်ဘူး အစ်ကိုအသေးလေးရယ်~"

"ဘေးနားမှာမောင်မရှိဘဲဘယ်လိုအိပ်ပျော်နိုင်မှာလဲ~"

"အဲ့လိုတွေကြောင့်ချစ်နေရတာ..မွ~"

"မောင့်သမီးကိုဖိမိဦးမယ်~"

အမွှာနှစ်ယောက်ကိုကုတင်ဘေးပုခက်ထဲထည့်ထားပြီး
taebooကသူ့မားမားအနားမှာအိပ်နေတာမို့
ထယ်ယောင်းကသူ့သမီးကိုခေါင်းအစခြေအဆုံးနမ်းကာ
ဘေးကိုရွှေ့လိုက်လေရဲ့~

"မောင့်သားtaekookမြင်ရင် အူတိုပြီးငိုဦးမှာအဲ့တာ~"

"ဟိဟိ~~မိဘတိုင်းမှာသူတို့ပိုချစ်တဲ့ကလေးဆိုတာရှိတယ်
ဒါဘေမဲ့ထုတ်ဖော်ပြဖို့မလိုဘူး ကျန်တဲ့ကလေးတွေစိတ်ဒဏ်ရာရလိမ့်မယ် အဲ့တာကြောင့်သူတို့ရှေ့ဆိုဆင်ခြင်တယ်လေ~"

~~ငွေ့~~{Complete}Where stories live. Discover now