အကြီးကောင်တွေတစ်ယောက်စီမွေးခဲ့တုန်းကတောင်
ထယ်ယောင်းလုပ်ကူကိုင်ကူပေးလို့အဆင်ပြေတာကို
အခုအမွှာလေးမွေးထားတော့ဂျောင်ကုရောထယ်ယောင်းပါလောနေရောဘဲ~
"အစ်ကိုအသေးလေးရေချိုးမှာဆို သွားချိုးလိုက်လေ
ကလေးတွေအိပ်နေပြီဘဲ မောင်ကြည့်ထားလိုက်မယ်~"
"အွန်း အဲ့တာဆိုသွားချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်
မြန်မြန်လေးချိုးခဲ့လိုက်မယ်~"
"ရပါတယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်
အရမ်းလဲအေးဆေးလုပ်မနေနဲ့ဦးအအေးပတ်မယ်~"
"အင်းပါ~"
အမွှာနှစ်ယောက်ကအိပ်ယာနိုးချိန်မတူ
နို့ဆာချိန်လဲမတူတော့ဂျောင်ကုမှာ
အားအားကိုမနေရ~တစ်ယောက်အိပ်ရင်တစ်ယောက်ကထပြီတစ်ယောက်နို့တိုက်လိုပြီးရင်နောက်တစ်ယောက်ကနို့ဆာလို့ငိုပြီဆိုတော့လွတ်တဲ့အချိန်မရှိ~
"သမီး taeboo! အဲ့တာဘာလုပ်နေတာလဲ
ဆင်းခဲ့ ဆင်းခဲ့~"
"ဆင်းတတ်ဘူး~"
သစ်ပင်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ခြောက်နှစ်သမီးtaebooကို
ရေချိုးသွားတဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
သွားပွေ့ချဖို့သွားရာဟိုးအမြင့်ပေါ်ရောက်နေတဲ့အပြင်
အကြီးနှစ်ကောင်ကပါသစ်ပင်ထိပ်မှာရှိနေတာ~
"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးသုံးယောက်လုံးသစ်ပင်ပေါ်ရောက်နေတာလဲ~"
"ညီမလေးကတစ်ယောက်တည်းအောက်မှာနေခဲ့ရမှာမို့
အပေါ်တက်ဖို့ငယ်ငယ်ကူပေးလိုက်တာ~"
"အဲ့တာဆိုအခုအောက်ပြန်ချပေးခဲ့~"
"မချပေးတတ်တော့ဘူး ငယ်ငယ်ကကိုယ့်ဟာကိုယ်ဘဲဆင်းတတ်တာ~"
"အောက်ချပေးမားမား~"
"မားမား သားလဲအောက်မဆင်းတတ်တော့ဘူး~"
"အဲ့လိုမျိုး ကမြင်းပြီးရင်အဆုံးမသတ်တော့ဘူး
မောင်ရေ မောင့်သမီးကိုသစ်ပင်ပေါ်ကလာချပေးဦး
ဟိုကောင်taekookကိုရော~taejuဆင်းခဲ့~"
မောင်နှမသုံးယောက် အဆော့လွန်ကြပြီး
သစ်ပင်ပေါ်ကမဆင်းတတ်ဖြစ်ကာ
ထယ်ယောင်းလာချပေးမှ မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့
သူတို့မားမားရှေ့မှာ~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
