ကရုစိုက်မှုအားကောင်းလွန်းသွားတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
taekookလေးအသက်တစ်နှစ်ကျော်ဘဲရောက်သေးတယ်
ဂျောင်ကုကဗိုက်ထွက်နေပြီ~
"မားမား...မားမား~"
"နေပူတယ်သားရေ လျှောက်ပြေးမနေနဲ့~"
ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့သူများအာလူးဖော်တဲ့ဆီဝင်ကူနေတဲ့ဂျောင်ကုကဘယ်သူမှမခိုင်းဘေမဲ့သူကလုပ်ချင်တာမို့
တစ်နှစ်ကျော်လမ်းလျှောက်တတ်စအရွယ်taekookကို
အပင်အောက်နေခိုင်းထားပြီးလုပ်နေတာ~
"အဟား...ခစ်ခစ်..ခစ်~"
"ချော်လဲမယ်သားသားရေ~"
နေခိုင်းထားတဲ့အပင်အောက်မနေဘဲ
taekookလေးကဟိုပြေးဒီပြေးလုပ်နေတော့
ဂျောင်ကုမှာအလုပ်လုပ်ရင်းသေချာကြည့်နေရတယ်။
"မားမား...တောင်တောင်~"
"ကောင်ကောင်မဟုတ်ပါဘူးသားရဲ့ အဲ့တာအမြစ်ငယ်လေးပါ~"
အပင်တစ်ခုရဲ့အမြစ်ကွေးကွေးလေးကိုကိုင်ပြီး
သူ့ဆီလာပြနေတဲ့Taekookလေးက
အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းပြီး စကားကလဲပေါလာပြီ~
"အမ်?"
"ဟဟ...အရိပ်ထဲသွားဆော့နော်သားနော်
ဒီမှာနေပူတယ်~"
"ပူပူ~"
"ဟုတ်တယ်ပူတယ် အရိပ်ထဲသွားနော်~"
စကားကိုပီပီသသပြည့်ပြည့်စုံစုံမပြောတတ်သေးဘေမဲ့
ပြောသမျှအကုန်နားလည်တာမို့သူ့မားမားပြောတဲ့အတိုင်း
အရိပ်ထဲသွားကာတစ်ယောက်တည်းဆော့နေတဲ့taekook~
"စိုက်တုန်းကအရမ်းအေးတော့ အပင်တွေသေကုန်တာလေ
အခုတော့နည်းနည်းဘဲရတော့တယ်~"
"လူတွေကများတာနဲ့ လောက်ရောလောက်ပါ့မလား~"
"အပူပါနဲ့အစ်မတို့ရယ် ကျွန်တော်တို့နဲ့
လူတော်တော်များများ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း
မြို့ကိုပြောင်းကြတော့မှာ~"
"စစ်ပွဲကပြီးပြီဆိုဘေမဲ့ အားလုံးကောင်းသွားပြီလား~"
"တစ်နှစ်လောက်တောင်ကြာသွားပြီဆိုတော့
အားလုံးပြီးစီးသွားလောက်ပါပြီ~"
စစ်ပွဲကလုံးဝပြီးစီးငြိမ်းချမ်းသွားပြီး
အလောင်းတွေရှင်း ကိုယ့်အိမ်သူ့အိမ်ပြန်ပြင်ကြ
ကုန်သွယ်ရေးတွေပြန်လုပ်ကြနဲ့ဆိုတော့
ဂျောင်ကုတို့ကအခုထိရွာကနေမပြောင်းရွှေ့ရသေး~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
