မကူညီပြန်ရင်လဲ လင်ကောင်းရသွားပြီးချမ်းသာသွားတော့
ကြီးကျယ်တယ်ဘာညာရှိမှာမို့လို့သာကူညီပေးလိုက်တာ
ထယ်ယောင်းကသိပ်ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး~
"ဒီတစ်ခေါက်ရော ဘာအကူညီလာတောင်းတာလဲအစ်ကိုအသေးလေး~"
"မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းလာတွေ့တာပါမောင်ရဲ့~"
"ဟုတ်ပါပြီ အကူညီတောင်းလဲတော်ရုံပေးနော်
တစ်ချို့လူတွေကဘေးအိမ်ကအဒေါ်ကြီးတို့လိုမဟုတ်ဘူး
ရပြီးရင်းရချင်နေကြတာ~"
"အင်းပါ~"
"မားမား မားမား မောင်မောင်လေးတစ်ခုကငိုနေတယ်
တစ်ခုကမငိုဘူး~"
"တစ်ခုမပြောရဘူး တစ်ယောက်လို့ပြောရတယ်သမီးလေးရဲ့~"
"ဟုတ်ကဲ့မားမား~"
အခုလိုကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆို
taekookတို့မောင်နှမကိုထိန်းရတာတစ်မျိုး
အမွှာနှစ်ယောက်ကိုနို့တိုက်ရတာတစ်မျိုးနဲ့ဂျောင်ကုမှာမနားရ~ဒါတောင်သူတို့ပါးပါးထိန်းကူလို့သာ~
"ပါးပါး ဧည့်သည်လာတယ်~"
"ဧည့်သည်မဟုတ်ပါဘူးသမီးလေးရဲ့
သမီးလေးရဲ့ဦးဦးပါ~"
သခင်လတ်တို့ကမ်းကပ်လို့အလည်လာကြချိန်မှာ
ထူးဆန်းခြားပါးတဲ့မုန့်တွေဝယ်လာပေးလို့
taekookတို့မောင်နှမတွေပျော်ဘေမဲ့ သခင်လတ်ကို
မျက်နှာစိမ်းနေတဲ့taebooလေးကတော့သူ့ပါးပါးအနားမှာသာ~
"ကလေးတို့နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လာတုန်းက
taebooလေးကတစ်နှစ်အရွယ်ဘဲရှိသေးတော့
မမှတ်မိဘူးထင်တယ်~"
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုတို့ကိုမှတ်မိပုံမပေါ်ဘူး~"
"အဲ့တာသမီးရဲ့ဦးဦးတွေလေ သမီးကိုဘာမှမလုပ်ဘူး~"
"လာခဲ့taebooလေး ဦးဦးမုန့်ပေးမယ်~"
"မားမားဆီသွားတော့မှာပါးပါး~"
"ဟဟ..သွားလိုက် သွားလိုက်~"
taebooက သူစိမ်းယောကျာ်းတွေကိုဆိုကြောက်တတ်တော့မမြင်တာကြာတဲ့သူ့ဦးဦးအငယ်ကိုကြောက်ပြီး
သူ့မားမားဆီတန်းနေအောင်ပြေးပြီ~
"အဲ့တာကြောင့်ကိုကို့ကိုပြောတာ နှုတ်ခမ်းမွေးတွေရိတ်ခဲ့ပါလို့
အခုတော့ကလေးလေးကြောက်သွားပြီ~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜40💜final
Start from the beginning
