"သုံးယောက်လုံးလက်ပိုက်ထား~"
"ဟုတ်...ဟင့်~"
"မျက်ရည်မထွက်ခဲ့နဲ့taekook~"
အငယ်ဆုံးtaebooကတောင်မငိုတာကို
အကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့taekookက ငိုမဲ့မဲ့လုပ်နေတော့
ဂျောင်ကုပိုစိတ်တိုပြီလေ~
"သမီးလေးတစ်ယောက်ပါလို့ငြိမ်မလားတွေးမိပါတယ်
အစ်ကိုတွေနဲ့ပေါင်းပြီးမျောက်လောင်းလုပ်နေတယ်
အကြီးနှစ်ကောင်ကလဲကိုယ့်ညီမကိုမဟုတ်တာဆိုအကုန်သင်တယ်~"
".........."
"taekookမင်းကအကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး
ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ကိုယ်တောင်မနိုင် ချီးပျော့ဖြစ်နေတာကို
နေရာတကာကမြင်းတယ် taejuမင်းက
လူကြီးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့နေရာတကာရှည်တယ်~"
ဂျောင်ကုသူ့ကလေးတွေကိုဆုံးမနေချိန်
လက်မှာကတုတ်အသေးလေးကိုင်ထားတာမို့
ထယ်ယောင်းဝင်မတားရဲ~အခန့်မသင့်ရင်သူပါအရိုက်ခံရနိုင်တယ်လေ~
"ပြောမရဆိုမရလေးတွေ လှည့် ဟိုဘက်ကို~"
"မားမား~~
"မခေါ်နဲ့လှည့်!"
"ဟုတ်~"
*ဖြန်း...ဖြန်း...ဖြန်း~*
"သွားအိမ်ထဲကို နောက်တစ်ခေါက်သစ်ပင်ပေါ်တက်ရင်
ခြေထောက်ကျိုးအောင်ရိုက်မှာ~"
မောင်နှမသုံးယောက် ခြေတံလုံးတွေမှာ
တစ်ယောက်တစ်ချက်ရိုက်ခံလိုက်ရတာမို့
ငိုမဲ့မဲ့ရုပ်လေးတွေနဲ့အိမ်ထဲတန်းစီဝင်သွားကြပြီ~
"အစ်ကိုအသေးလေး ကလေးတွေနောက်တစ်ခေါက်အပင်ပေါ်မတက်အောင် သစ်ပင်ကိုခုတ်လဲလိုက်ရမလား~"
"ဘာလို့ခုတ်မှာလဲ အပင်ကနောက်နှစ်ဆိုအသီးသီးတော့မှာ
မောင့်ကလေးတွေကိုသာနိုင်အောင်ထိန်း~"
"အင်းပါ ဒီတုတ်ကြီးဖယ်ပါတော့ ရေချိုးတော့နော်
အအေးပတ်လိမ့်မယ်~"
ဂျောင်ကုလက်ထဲကတုတ်ကိုယူလိုက်ပြီး
ရေချိုးခိုင်းကာသူကအိမ်ထဲပြေးဝင်လာတော့
ဟိုမောင်နှမသုံးယောက်အသံတိတ်ငိုပွဲဆင်နေပြီ~
"ကလေးတွေ ပါးပါးဆီလာပါဦး~"
"အီးးဟီးးး ပါးပါး~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜40💜final
Start from the beginning
