"ပါးပါး ညေမရေးကမံမံရုတ်ချင်ရို့နိုတယ်~"
"သားကမံမံလုပ်လို့မရဘူးလို့ပြောတယ်လေ
မံမံဆိုသူများစားသွားမှာစိုးလို့~"
"မံမံလုပ်ချင်တာမဟုတ်လောက်ပါဘူးသားတို့ရယ်
မံမံချက်ချင်တာနေမှာပါ~"
"သားအဖတွေဝိုင်းထိုင်ပြီး ဘာတွေဆွေးနွေးနေကြတာလဲ~"
"ကြက်ဥပေါင်မုန့်ရပြီဟေ့~"
"ချားကြမယ်~"
"မုန့်မုန့် မုန့်မုန့်~"
"ပူသေးတယ်နော် ခက်ရင်းနဲ့ထိုးစား
လုမစားရဘူး အများကြီးရှိတယ်~"
ကလေးသုံးယောက်အတွက်ပန်းကန်ကြီးကြီးနဲ့
ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်အပိုင်းလေးတွေတစ်ပန်းကန်ချပေးပြီး
ထယ်ယောင်းအတွက်ကပန်ကန်အသေးလေးနဲ့သေချာချပေးတဲ့ဂျောင်ကု~
"မောင်လဲစားဦး~"
"လာနားပါဦးအစ်ကိုအသေးလေးရဲ့
အတူတူစားကြမယ်လေ~"
ထယ်ယောင်းကတစ်နေ့လုံးကလေးတွေနဲ့အိမ်အလုပ်တွေနဲ့ပင်ပန်းနေတဲ့ဂျောင်ကုကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေကာဖက်ထားတော့ဂျောင်ကုလဲထယ်ယောင်းရင်ခွင်ကိုမှီထားတာပေါ့~
"ဒီနေ့အစည်းဝေးကဘယ်လိုလဲမောင်~"
"စစ်မှုထမ်းရမယ့်ကိစ္စပါ အသက်၃၀ပြည့်ပြီးတဲ့ယောကျာ်းတိုင်းသုံးနှစ်တိတိစစ်မှုထမ်းရမယ်တဲ့~"
"ဒါဆို...
"အစ်ကိုအသေးလေးကစစ်မှုထမ်းစရာမလိုဘူး
ယောကျာ်းဆိုဘေမဲ့ကလေးအမေမို့လို့လေ~"
"မောင်ကရော အခုမောင်က27နှစ်လေ~"
"ကြည့်ပါဦး အစ်ကိုအသေးလေးရဲ့မျက်နှာကပြိုတော့မယ့်မိုးလိုဘဲ မောင်ကမြို့အုပ်မင်းလေအစ်ကိုအသေးလေးရဲ့
စစ်မှုထမ်းစရာမလိုဘူး မစိုးရိမ်နဲ့နော်~"
"ဘယ်သူကစိုးရိမ်နေလို့လဲ မောင့်ကလေးတွေကို
တစ်ယောက်တည်းမထိန်းနိုင်လို့ပါနော်~"
"တကယ်ကြီးပေါ့?? အဲ့တာဆိုကလေးထိန်းငှားထားပေးပြီးမောင်ကစစ်မှုထမ်းလိုက်မယ်လေ နိုင်ငံကြီးသားပီသအောင်လို့~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
