အိပ်ခန်းထဲသိပ်ထားတဲ့သူ့သမီးလေးကို
အရမ်းကြွားချင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းက
အမြန်သွားပြီးပွေ့လာရာ အရင်လက်လှမ်းသူကဆူဝမ်~
"ခနလောက်ချီကြည့်ချင်တယ်~"
"ပွေ့ရောပွေ့တတ်လို့လား မင်းကတော်တော်ငယ်ဦးမယ့်ပုံဘဲ~"
"မင့်သမီးကိုဘာမှမဖြစ်စေရပါဘူးအငယ်လေးရယ်
ငါ့အချစ်ကလေးကိုပေးပွေ့စမ်းပါ~"
"ဘာ အချစ်ကလေး?? ကိုလေးမင်း
သူများကလေးကိုပြန်ပေးဆွဲထားတာလား
ဒါမှမဟုတ် မုန့်ပေးကြိုက်ထားတာလား အသက်ရောပြည့်ပြီလား~"
"မဟုတ်တာတွေ ငါ့ကလေးက19နှစ်ရှိပြီး~"
"ငယ်သေးတာပေါ့ အခုမှကလေးသာသာဘဲရှိသေးတာ~"
"တော်တော့အငယ်လေး မင်းတောင်
အသက်21နှစ်မှာသားတစ်ယောက်ရပြီလေ
ဘာကငယ်တာလဲ~"
"မတူဘူးလေ အဲ့အချိန်ကျွန်တော့်အချစ်က26နှစ်ရှိပြီ~"
"ကလေးလဲမဟုတ်ငြင်းနေပြန်ပြီမောင်ရယ် ထိုင်တော့
ကလေးပေးချီလိုက်ဦး~"
"သေချာချီနော်~"
"ဒီလောက်အဖြစ်သည်းနေတာ ငါလုပြေးသွားဦးမှာ~"
"မားမား အင်္ကျီရှာတွေ့ခဲ့ပြီ ဝတ်ပေးတော့~"
"အဲ့လောက်အကြာကြီးသွားရှာခဲ့ပြီးမှ ညီလေးရဲ့အင်္ကျီယူပြီးပြန်လာရတယ်လို့taekookရယ်~"
"အဲ့တာဝတ်ချင်တာဝတ်ပေး~"
"လာ ဝတ်ပေးမယ် ခနလေးနဲ့ချွတ်ချင်တယ်လို့မပြောနဲ့နော်~"
ညီအစ်ကိုတွေစနောက်နေပြီး
ကလေးတွေနဲ့ပျော်စရာကောင်းလှတဲ့ထယ်ယောင်းဘဝကို
ဆူဝမ်အားကျလို့မဆုံး~
*ဒီအစ်ကိုသာကိုကို့ကိုပြန်ချစ်ခဲ့ရင် ကိုကိုကဒီအချိန်
ကလေးအဖေတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှာ အခုတော့
ဘာမှမဟုတ်တဲ့ငါ့ကိုချစ်ပေးနေပြီး ဘာမှလဲမရဘူး~*
"ကလေး ဘာတွေတွေးနေတာလဲ~"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကလေးတွေမွေးနိုင်တဲ့
ဒီအစ်ကိုရဲ့အကြောင်းတွေးနေတာပါ
ကလေးတွေကလဲချစ်စရာလေးတွေ~"
ESTÁS LEYENDO
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
