သူတို့အဖေတွေစကားများရန်ဖြစ်တာတစ်ခါမှမမြင်ဖူးမကြားဖူးတဲ့ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ
အခုလိုသူ့အဖေတွေစကားများတာမြင်တော့
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့သူတို့အဖေတွေကိုကြည့်နေတာ~
"ပါးပါး~"
"အွန်း~ပြောလေသားလေး~"
"မားမားကဆိတ်ချိုးသွားတာရားဟင်~"
"ဟုတ်တယ် ပါးပါးအပြစ်လုပ်မိလို့ပါးပါးကိုစိတ်ဆိုးသွားတာ~"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်taekookကိုပွေ့ရင်း
ဂျောင်ကုတို့သားအဖသွားလိုက်တဲ့အခန်းဆီလိုက်သွားချောင်းကြည့်တော့taejuလေးကိုပွေ့ထားရင်ငိုနေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်ရော~
*ငါ အစ်ကိုအသေးလေးကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်မိပြီ~*
"မာမာ~"
"အွန်း သားရေ မုန့်မုန့်စားမလား
မားမားယူပေးမယ်~"
"မာမာ~"
"မားမားဘာမှမဖြစ်ပါဘူးသားရဲ့
စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့နော်သားလေး~"
taejuကငိုနေတဲ့သူ့ကိုဘဲကြည့်နေပြီး
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပုံပေါက်တာကြောင့်
မျက်ရည်တွေအမြန်သုတ်ကာပြုံးပြလေတဲ့ဂျောင်ကု~
"မားမား သားပိုက်ဆာရယ်~"
"ဆာပြီလား မားမား ထမင်းခူးပေးမယ်နော် ခနလေးစောင့်~"
ထယ်ယောင်းကိုစိတ်တိုနေဘေမဲ့ကလေးနဲ့
ဘာမှမဆိုင်တာမို့taejuကိုပိုးကာ
ဗိုက်ဆာလို့သူ့ဆီရောက်လာတဲ့taekookကို
ထမင်းခူးပေးပြီး ထမင်းဝင်အောင်သေချာကျွေးရတယ်။
"ကျိဥနဲ့စားချင်တာမားမား~"
"ကြက်ဥကမနက်ဖြန်မှစားတော့ ဒီနေ့တော့
ကြက်သားဟင်းနဲ့စားနော်~"
"ဟုတ်~"
"လိမ္မာတယ်~taejuရေ
သားလဲကိုကိုနဲ့အတူတူစားလိုက်ဦး~~အာ~~"
"ပါးပါးရောစားဘူးလားမားမား~"
"အမ်း~ခနနေစားမှာပေါ့သားရဲ့ သားသာဝအောင်စားပါဦး~"
ဂျောင်ကုကကလေးနှစ်ယောက်ကိုထမင်းကျွေး
ဆေးကြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်းစားဖို့ပြင်ပေးကာ
သူကအဒေါ်ကြီးတို့အိမ်ထွက်သွားလေရဲ့~
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
