38. BÖLÜM | Düşmanımın Düşmanı Dostumdur

3.9K 344 434
                                    


Hepinize güzel okumalar dilerim, yazım yanlışlarım için affınıza sığınıyorum şimdiden.🌹

Özellikle güzel yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin olur mu? Düşünce ve fikirlerinizi satır aralarında okumak beni çok mutlu ediyor, hepiniz iyi ki varsınız!🥹

Özellikle güzel yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin olur mu? Düşünce ve fikirlerinizi satır aralarında okumak beni çok mutlu ediyor, hepiniz iyi ki varsınız!🥹

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

OTUZ SEKİZİNCİ BÖLÜM


"Bir mesaj düştü, ortalık yangın yerine dönüştü. Her yer alev aldı, mavi gözlü adamın esas rakibi ortaya çıktı. Kartlar son kez dağıtıldı, Yıldırım'lar acıyla çakışmaya başladı."


Flashback

"Gurur, şu nazikmiş tavırlarını bırak çevremizde inandırmaya çalıştığımız birisi yok."

Karşımda duran bu ısrarcı adam inatla beni evime bırakmak istiyordu. Anlıyordum, bana yardımcı olmayı çok istiyordu ancak ben böyle şeylere alışık değildim. Yanı başımıza doğru beyaz bir Mercedes bize doğru yaklaşarak ön camı açıldı.

Uraz.

Uraz Çırağan yanımıza gelmişti.

"Ne yapıyorsunuz?"

Sessizce birbirimizle derin bir bakışmanın içerisine girmek zorunda kaldık. Ben dudaklarımı daha kıpırdatamadan, "Güneş'in proje ödevi için bana gelmesini ikna etmeye çalışıyordum ancak başarılı olabildiğim pek fazla söylenemez." diyerek ortaya saçma bir yalan atmak durumunda kaldı.

Yalandan hoşlanmazdım.

Evet bugün projeler verilmişti ancak ne Gurur bana teklifte bulunmuştu ne de ben bu konuda herhangi bir şey dile getirmiştim. Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken, "Grup ödevinizin konusu ne, size yardımcı olayım geçin arabaya." demesiyle, Gurur gülümseyerek arka kapıyı açıverdi.

Her şey çok hızlı ilerliyordu.

"Ben evime gitsem çok iyi olacak, hiç gerek yok zahmet etmeyin siz-" dememe kalmadan Uraz yatıştırıcı bir ses tonuyla, "Korkma, bizim yanımızda sana bir şey olmayacağını dile getirmiştim. Ödev için çok fazla zaman kaybetmeyiz, gerilme." dedi ve binmem için bekledi.

"Seni çok fazla okulda göremiyorum." Ses tonum ne kadar da sessiz bir tonda çıkmıştı böyle. Aynadan bana gözlerini diken mavi gözlü bu adam, "Demek okulda beni görmek için etrafa bakınıyorsun?" diyerek, mutlu bir tonla konuşuverdi. Uraz benden etkileniyordu ve Gurur bu durumdan rahatsızdı.

"Efendim baba?" Birkaç dakika geçen sessizliği Gurur'un telefonundan babasının onu aramasını yanıtlamasıyla son bulmuştu. "Eve mi geçeyim, ne oluyor? Ne Azade'si, sen yine o kadınla mı görüşmeye başladın?"

KUZGUNİ ATEŞ (+18)Where stories live. Discover now