Ramses in Niraseya (COMPLETED)

Ramses in Niraseya (Kabanata 39)

            “Bakit dumadami ang mga insektong yan?” tanong nya.

            “Inihahanda na nila ang aking katawan. Kukunin na nila ako sa ilang sandali binibini.” Paliwanag ng ibon.

            “Hindi. Wala silang kukunin dahil hindi ka mawawala.” Galit na sabi ng dalaga. Tumalon sya papunta sa likuran ng ibon at binugaw ang mga nagliliparang insekto. “Umalis kayo. Layuan nyo ang katawan nya. Hindi sya mamamatay kaya umalis na kayo.” Binubugaw nya ang lahat ng insekto sa buong katawan ng Reme. Bumalik sya sa harapan ng ulo nito at muli itong kinausap.

            “Reme, gumising ka. Idilat mo ang mga mata mo. Sabihin mo sa’kin kung paano mo ako napagaling.” Tanong ni Ryona.

            “Ang mga katulad kong nilalang ay hindi basta-basta napapagaling ng tubig sa mahiwagang talon o kahit ang bunga ng pagpapagaling. Ang kapalaran ko ay nasa diwata ng kalikasan.” Paliwanag ng ibon kay Reme.

            “Hindi. Huwag kang susuko. Susubukan ko. Hintayin mo lang.” Tumayo si Ryona at kumuha ng tubig sa talon. Nagpalabas sya ng malaking dahon at ginamit nya ito upang makakuha ng tubig na ibinuhos nya sa katawan ng Reme.

            Pumitas din sya ng bunga ngunit madami na syang napipitas hindi pa sya nakakakalahati sa isang sugat pa lang ng Reme. Kumuha sya ng tubig sa rumaragasang talon at pinilit ipainom sa nakahandusay na ibon.

            “Hindi ako titigil. Hindi ako susuko.” Bulong ni Ryona habang pabalik-balik sya sa pagkuha ng tubig sa talon.

            Ilang sandali pa ay nahawi ang tubig sa talon at may lumabas na isang magandang babae. Nakakulay berde ito na nakalutang sa hangin. Mahaba ang kanyang mga buhok at may tila mga sangang nakalagay sa kanyang mga braso.

            “Hindi sapat ang mga iyan upang ibalik ang buhay ng Reme na iyan. Mas inuna nyang sagipin ang buhay mo kaysa sa sarili nyang buhay.” Bungad nit okay Ryona.

            Ngunit hindi ito pinansin ng dalaga. Patuloy pa din ang pagkuha nya ng tubig para sa Reme.

            Lumapit ang babaeng nakaberde sa nakahandusay na Reme at pinagmasdan ito.

            Napansin ni Ryona na nagaalisan na ang mga insekto sa katawan ng ibon.

            “Bakit sila umaalis? Magaling na ba ang Reme?” Nagmadali syang lumapit sa mukha ng ibon at kinausap ito.

            “Magaling ka na ba? Idilat mo ang mga mata mo.” Hawak-hawak nya sa mukha ang ibon ng biglang may pumatak na luha sa mga mata ng malaking Reme na ito habang kinakausap nya.

            “Ano pong nangyayari? Sabihin nyo po?” nag-aalalang tanong ni Ryona sa babaeng nakatingin sa kanya.

            “Ikinalulungkot kong sabihin, ngunit ang Reme na ito ay kasama na ng iba pang Reme. Wala na sya.” Paliwanag ng babae.