Ramses in Niraseya (COMPLETED)

Ramses in Niraseya (Kabanata 39)

Kabanata 39

 

 

            Nakarating ang Reme sa talon dala-dala si Ryona. Inilapag nya ito sa may malaking bato. Kumuha sya ng tubig sa talon gamit ang kanyang mga kamay.

            Nang malinis na ang buong katawan ni Ryona ay pumitas sya ng isang kakaibang bunga at hinati nya ito. Isang malapot at putting likido ang laman ng bunga na ito. Ipinahid nya ito sa mga sugat ng dalaga. Naubos nya ang isang bunga ngunit hindi pa din nya nalalagyan ang lahat ng sugat ni Ryona sa katawan kaya’t pumitas muli sya ng bunga.

            Matapos sa kanyang ginagawa ay pinainom nya si Ryona ng tubig mula sa rumaragasang tubig sa talon. Inilagay nya ito sa isang dahon at unti-unting pinainom sa dalaga.

            Ilang sandali pa ay nawawala na ang mga sugat ni Ryona sa katawan at may nagliliparang maliliit na insekto sa kanyang buong katawan.

            “Huwag nyo syang kunin. Ang isang katulad nya ay may busilak na kalooban. Hindi dapat masayang ang kanyang buhay.” Sabi ng Reme sa mga lumilipad na insekto sa katawan ng dalaga.

            Ilang sandali ay nakaramdam na ng panghihina ang Reme at ito ay natumba. Ang mga insekto na lumilipad sa palibot ng katawan ni Ryona ay nagsilipatan sa katawan ng ibon. Unti-unti na din namang nagkamalay si Ryona. Dahan-dahan syang bumangon at laking gulat nya ng mawala ang mga sugat nya sa kanyang katawan.

            “Paano nangyari yun?” sabi nya habang tinitingnan ang kanyang mga braso.

            Napansin naman nya ang malaking Reme na nakahandusay sa di kalayuan. Mabilis syang bumangon at nilapitan ito.

            “Reme, Reme ayos ka lang ba?” pag-aalalang tanong ng dalaga.

            Dumilat ang Reme at nakitang maayos na ulit ang kalagayan ni Ryona.

            “Masaya akong makita kang malakas binibini. Handa na akong lisanin ang mundong ito.” Muling napapikit ang Reme.

            “Anong sinasabi mo? Hindi ka mawawala, maglalakbay pa tayo hindi ba?” Lumapit sya sa mukha ng ibon at tinitigan ito. “Dumilat ka. Hindi pwedeng matapos dito ang lahat. Di ba dapat magsisimula pa lang tayo? Bakit sumusuko ka na agad?” Naiyak na si Ryona habang pinagmamasdan ang nanghihinang Reme.

            “Ikinalulungkot kong sabihin binibini, ngunit hindi ako karapat-dapat para sa’yo. Mas maraming Reme ang mas malakas kesa sa’kin.” Pinipilit pa din ng ibon na magsalita kahit nahihirapan na itong huminga.

            “Hindi totoo yan. Hindi ko kailangan ng malakas. Ang kailangan ko yung katulad mo. Nag-iisa ka lang kaya wag kang susuko.” Niyakap nito ang malaking ulo ng ibon. Nakita nyang papadami ng papadami ang mga lumiliwanag na insektong lumilipad sa paligid ng Reme.