"မောင်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်အစ်ကိုအသေးလေးရယ်
အေးဆေးထိုင်နေပါ~"
"တော် တော် ဟိုတစ်ခါကလိုဖြစ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
အစ်ကိုဘဲလုပ်မယ်~"
တစ်ခါကထယ်ယောင်းအသားလုပ်လိုက်တာ အသားက
အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်သွားပြီး အသားလွှာတဲ့စင်းတုံးလဲကွဲသွားတာမို့ဂျောင်ကုထပ်မလုပ်ခိုင်းတော့~
"သားသားလိုက်လာပြီနော်အစ်ကိုအသေးလေး~"
"မားမား..အအ?"
"ဟုတ်တယ်သားရဲ့ သားသားစားဖို့အအလေ
သွား ပါးပါးနဲ့ဆော့ချည်နော် မားမားဒါလေးလုပ်လိုက်ဦးမယ်~"
"ပါးပါး~ပါးပါး~ပွေ့~"
"ဘယ်သူလဲကွ ပါးပါးကိုခေါ်နေတာ
ဒီကောင်လာ..မွ~"
"ခစ်...ခစ်ခစ်...ခစ်~"
သူ့ပါးပါးလာခေါ်သွားတာနဲ့ပျော်နေတဲ့taekookလေးက
ဘယ်လောက်ဆော့ဆော့ ဘယ်လောက်ဘဲညစ်ပတ်ညစ်ပတ်
သူများကလေးတွေနဲ့မတူစွာတောက်ပလွန်းတာအမှန်~
"အဟင့်...ဟင့်~"
"အိပ်ချင်ပြီလားသားလေး ပါးပါးချော့သိပ်မှာပေါ့~"
တစ်နှစ်ကျော်ဆိုဘေမဲ့လဲငယ်သေးတော့
နေ့လယ်တစ်ကြိမ်အိပ်တဲ့taekookကို
ထယ်ယောင်းပိုးရင်းချော့သိပ်ရတယ်။
"အမလေး~သားသားအတွက်အိပ်ယာပြင်လိုက်ဦးမယ်~"
"ထားလိုက်အစ်ကိုအသေးလေး မောင်လုပ်လိုက်မယ်~"
"ရပါတယ် ဒီလောက်ကတော့လုပ်နိုင်ပါတယ်~"
အထိုင်အထကစတင်ခက်ခဲလာပြီဆိုဘေမဲ့
ဘာမှမလုပ်ဘဲငြိမ်နေတာက ကလေးမွေးတဲ့အချိန်ဒုက္ခရောက်နိုင်တာမို့ဂျောင်ကုလုံးဝအငြိမ်မနေ~
"အိပ်ပျော်သွားပြီဝက်ကလေး..မွ..ဟမ် ခေါင်းမှာသဲတွေ~"
"မောင်ပြန်မလာခင်ကဆော့ထားတာတွေလေ~"
သူ့သားခေါင်းလေးကိုနမ်းပါတယ်ဆို
ပါးစပ်မှာသဲတွေကပ်ပါလာတာကြောင့်
သူ့သားခေါင်းကိုသေချာသန့်ရှင်းပေးရပြန်တဲ့ထယ်ယောင်း~
"ဒါတောင်လမ်းသွားတာမမာသေးဘူးနော်
ဆော့လိုက်တာများလွန်ရော~"
YOU ARE READING
~~ငွေ့~~{Complete}
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
