Moordvrouw - vermist

Alles is goed!

-Liselotte-

Bram staat op en slaat zijn handen voor zijn mond. Ik wil weg hier. Ik had dit nooit moeten vertellen. Dit had allemaal nooit mogen gebeuren! Snel sta ik op van mijn stoel en wil ik het huis uitrennen. Weg hier. Naar Fenna toe. Of toch niet, van haar moest ik het vertellen en nu is Bram boos. Wat moet ik doen!? Ik ren naar de deur, pak mijn jas, en net als ik de deurklink in mijn handen heb pakt Bram me vast. Ik probeer me nog los te rukken maar het lukt niet. "Lieverd, wat doe je?" Ik geef geen antwoord en blijf zwijgend staan. Wat gebeurt hier? Vindt hij het niet erg? Bram gaat voor me staan en slaat zijn armen om me heen. Wat voelt dit fijn! "Vind je het niet erg?" breng ik zacht uit. "Nee! Natuurlijk niet! Ik schrok er alleen een beetje van." "Maar je keek zo boos!" "Dat was helemaal niet de bedoeling! En zeker niet dat jij er bang van zou gaan worden! Ik vind het fantastisch nieuws dat je zwanger bent!" Ik kan mijn geluk haast niet op. Ik ben gewoon zwanger van de liefste en leukste man van de wereld! EN hij vindt het niet eens erg! Beter had ik me dit niet kunnen voorstellen!

-Fenna-

Ik zit op de bank en Evert is net weer thuis van boodschappen doen. "Wat was er allemaal met Lies?" "Dat hoor je nog wel!" zeg ik vrolijk. Hij kijkt me raar aan maar het kan me op dit moment even helemaal niks schelen. Ik ga niet vertellen dat Lies zwanger is! Dat mag ze mooi zelf gaan doen hoor! "Hé Evert, wanneer moet jij weer aan het werk?" "Morgen, hoezo?" "Dan hoor je het vast wel!" Zeg ik sluw tegen hem en hij werpt me een blik toe met een neplach. Hij wil zo graag weten wat er is! Best schattig. Ik begin maar over een ander onderwerp om te vermijden dat ik mijn mond weer eens niet kan houden. "Wanneer komen Nynke en Brecht eigenlijk thuis?" "Marissa haar moeder zou ze rond half zes weer thuis brengen. Bijna dus." "Oké" Net op dat moment gaat de deurbel en staan Nynke en Brecht voor de deur. Achter ze staat de moeder van Marissa. Ik doe de deur open en Nynke en Brecht stormen naar binnen. Direct richting hun halfzusjes. Marissa haar moeder geeft Evert en mij een hand en feliciteerd ons. Als ze weer weg is gaan we gelijk aan tafel. "En, wat vond juf ervan dat jullie er drie zusjes bij hebben?" "Heel leuk!" Antwoordt Brecht. "Mijn juf vroeg of ze ook een keer langskwamen om school zodat mijn klas ze kan zien." Volgt Nynke haar. "Dat kan wel een keer hoor! Toch Fen?" "Tuurlijk!" "Yes! Dan ga ik het morgen gelijk vertellen!" "Is goed hoor! Maar het kan nog wel even duren!" Antwoord ik. "Dat maakt niet uit." We praten nog even gezellig verder en niet heel veel later hebben we ons eten op.

"Maar Fen, wat was er nou aan de hand met Liselotte?" "Dat hoor je nog wel!" Evert probeerde het nog een keer en weer hou ik vol. Ze gaat het maar mooi zelf vertellen hoor!