Moordvrouw - vermist

Familie?

-Bram-

Ik ben naar huis gegaan en ik lig op bed, even mijn ogen dicht doen en dan kan ik over een paar uur Fenna, Evert en Liselotte ophalen van het vliegveld. Ik lig in mijn gewone kleren en ik zet even muziek op. Even lekker ontspannen na deze rare dagen! Maar waarom was Lies er eigenlijk bij betrokken? Ach, vast gewoon toeval. Rustig zoek ik even een lekkere slaaphouding en niet veel later dommel ik weg.

-Evert-

"NEEEEE!!!"schreeuw ik hard. Gelijk word ik wakker van mijn eigen schreeuw. "Evert! wat is er!?" Hoor ik twee keer. "OMG! Het was gewoon een droom." Ik zie Fenna opgelucht ademhalen. "Wat is er gebeurd dan?" vraagt Liselotte. "Ik droomde dat jij Chiel al langer kende en dat je verloofd met hem was enzo." Raar en verbaasd kijken Fenna en Liselotte me aan. "Is er iets? Jullie kijken zo raar!" "Evert, dit wat jij hebt gedroomd heb ik net aan Fenna verteld!" antwoordt Liselotte. "Huh! Is het echt zo?" Liselotte kijkt me met tranen in haar ogen aan. "Ja, Evert, het klopt, ik was inderdaad met Chiel verloofd." "Maar, waarom heb je het niet verteld aan ons?" "Ik durfde het niet." Wat raar! Ik droom gewoon wat Liselotte zegt! Liselotte en ik praten nog even door over het onderwerp en ze verteld mij het hele verhaal. Wat ontzettend heftig! Dit had ik nou echt nooit verwacht! Als ik merk dat Lies het moeilijk krijgt stoppen we maar met praten over het onderwerp.

Na een tijdje zijn we boven Duitsland, het kan dus nooit lang meer duren voordat we landen. Eindelijk weer thuis! Een vertrouwde omgeving om ons heen. Wat heb ik daar ontzettend naar verlangt!

-Bram-

Shit! Ik ben een halfuur te laat! Snel spring ik uit mijn bed en ren ik naar de badkamer en fatsoeneer ik mijn haar een beetje. Zo kan ik namelijk niet voor de dag komen, en al helemaal niet bij Liselotte! Als mijn haar weer een beetje in model zit spring ik in de auto en rijd ik met een rotvaart naar Eelde. Gelukkig ben ik geen politie tegengekomen want er was dan een grote kans dat ik mijn rijbewijs zou moeten inleveren! Ik kom aan op Eelde en ik zie een vliegtuig landden. Gelukkig, ik ben nog mooi op tijd. Ik stap uit en doe de auto op slot. Ik loop naar binnen en ga achter een hek staan.

-Fenna-

We zijn geland en we zijn aan het wachtten op onze koffers. Na even wachten hebben we die ook in handen en gaan we naar de hal van het vliegveld. Evert duwt mijn rolstoel en Jasper die van Liselotte. Als we bij de hal zijn aangekomen zie ik gelijk Bram staan met een triomfantelijk gezicht. Hij is vast blij dat we er weer zijn! "Bram!" "Hee jongens!" Evert laat mijn rolstoel los en rent naar Bram. Hij geeft hem een men-hug en begint gelijk met hem te praten. "Hallo? Evert, misschien kan je mij ook even meenemen!?" "Tuurlijk, sorry Fen!" Hij loopt naar me toe en geeft me een kus. Samen gaan we naar de auto. Bram duwt nu Liselotte en Jasper is op het vliegveld gebleven. We worden in de auto getild en Bram klapt de rolstoelen in en gaat met Evert voorin zitten. We rijden eerst naar huis om ons even op te frissen. We zijn naar het huis van Evert en mij gegaan. Ik trek een joggingbroek aan die over mijn gips heen past en ik pak er een spijkerjasje bij. Toch nog een beetje netjes. Liselotte krijgt ook wat kleren van mij en we rijden naar het bureau. Gelijk maar even langs, dan kunnen we daarna naar huis.

We zijn onderweg en als we ongeveer een paar honderd meter voor het bureau zijn zien we iemand op de grond liggen. Het ziet er niet goed uit. Een grote plas bloed om hem heen. Bram stopt gelijk en rent naar hem toe. Ik bekijk hem even goed vanuit de auto. "Julian!!!" Schreeuwen Lies en ik tegelijk. Hij beweegt en we zijn een beetje gerustgesteld. "Lies, hoe ken jij Julian?" "Hij is mijn neef" "OMG! Nee! dat meen je niet!" roep ik naar Liselotte. "Dat kan niet!" "Hoezo kan dat niet? Het is toch echt zo hoor." "Het is ook mijn neef!" antwoord ik.