Moordvrouw - vermist

Vermoord?

-Liselotte-

"Wat is er!?" vraagt Evert. "Uuhm, misschien moeten we dit niet gelijk aan Fenna vertellen, slaapt ze nog?" "Jaja, vertel nou maar" "Er zit een samenstelling van stoffen in en ik heb door de jaren heen geleerd dat die schadelijk kan zijn voor de zwangerschap." "Nee!" roept Evert en hij begint te huilen. Fenna wordt wakker. "Wat is er?" Ik kijk naar Evert. Hij moet zelf maar weten of hij het wil vertellen aan Fenna. Ik zie hem twijfelen en hij gebaart naar mij dat ik het moet vertellen. "Fenna, er zat iets in die spuit wat schadelijk kan zijn voor jouw zwangerschap." Fenna begint te schreeuwen en Evert begint haar te troostten. Maar Fenna is ontroostbaar. Er komt een man binnenlopen en Fenna begint tegen hem te schreeuwen.

-Fenna-

Ik herken de man die binnen komt lopen. Hij heeft ons hier naar binnen gebracht. "KLOOTZAK!" schreeuw ik. "Zozo, gelijk een grote mond?" Hij komt naar mij toe lopen en trekt mij uit Evert zijn armen. Ik voel dat Evert niet mij wil loslaten. De man komt dichterbij en haalt uit. Evert krijgt een harde klap in zijn gezicht en ik zie Liselotte in een hoekje van de kamer zitten. Ik word meegesleurd en ben bang. Bang dat hij mij nog iets aan gaat doen. We zijn uit de kamer en hij smijt de deur met een harde knal dicht. We lopen een stukje en ik word op een stoel gedwongen.

-Evert-

Ik zit te huilen en Liselotte komt naar mij toe lopen. Ze slaat en arm om me heen en we zitten samen op het ene bed in de kamer. "Gaan ze iets met Fenna doen denk je?" "Ik weet het niet. Ik hoop natuurlijk van niet." "We moeten hier zo snel mogelijk weg zien te komen." Ik kijk uit het raam en zie de auto staan. "Als we dit raam groter kunnen maken kunnen we er misschien wel door." "Ja! En dan kunnen we vluchtten met de auto die daar nog staat!" Ik zit te bedenken hoe we het raam groter kunnen maken. En zo snel dat het op één middag kan. We schrikken uit gedachten van een harde gil. Fenna!

-Fenna-

Ik krijg klappen in mijn gezicht en zit te schreeuwen van de pijn. Ik grijp naar mijn hoofd en voel dat ik bloed. Ik kijk omlaag en zie wat bloed op de grond liggen. "Ik ga jou even wat vragen en als je gilt maak ik je dood. Simpel toch?" Ik knik ja. Ik bescherm mijn buik. Ben ik eindelijk zwanger en dan krijg je dit. "Waarom ben jij hierheen gekomen?" "Ik wilde Evert terughalen." Een andere man komt binnenlopen "Ik ben Chiel, en ik ga het overnemen." De andere man loopt weg. "Waarom heb jij mijn broer vermoord?" "Ik kon niet anders!" Ik krijg trap. "Ik zal aan jouw vrienden ook even laten weten hoe zo'n leegte voelt." Ik begin te huilen en ik krijg een mes tegen mijn keel. Ik zie dat er een meisje binnen komt lopen. "Hoi, ik ben Vera" zegt ze. Het mes wordt harder tegen mijn keel aangedrukt.

-Evert-

"Wij gaan er voor zorgen dat wij hier weg gaan." "Maar waarmee krijgen we dat raam groter?" "Misschien kan Vera ons helpen!" "Wie is Vera dan?" "Vera heeft hetzelfde meegemaakt als wat wij nu meemaken. Ze werkt nu voor Chiel omdat ze niet anders kon. Ze wil hier ook zo snel mogelijk weg. Misschien kunnen we dan met zijn vieren vluchtten." "We moeten dan zorgen dat we in contact komen met haar" "Soms komt ze voor mij eten brengen. We kunnen dan wel even snel met haar praten." "doen we!"

-Liselotte-

We moeten zo snel mogelijk hier weg. Fenna moet onderzocht worden. "Shit, Carla wet nog helemaal niet dat wij ook hier zitten" "Heb je je telefoon? We moeten haar op de hoogte stellen." "Die ligt dus in de auto" Ineens horen we een hele harde gil. We kijken elkaar aan en even later komt er bloed onder de deur langs lopen. "FENNA!!!"