🔞🚬អ្នកស៊ើបអង្កេតរឿងក្តីឃាតកម្ម🚬🔞

មាត់ច្រើន

ភាគទី7

"យើងត្រូវការសម្មាធិកក្នុងការញាំបើឯងចង់និយាយទៅរកតុផ្សេងអង្គុយទៅ"ទម្លាប់យ៉ុនហ្គីញាំអាហារគឺត្រូវការតែភាពស្ងៀមស្ងាត់ស្មានមិនដល់ក្មេងដែលមកសុំរួមតុអង្គុយម្នាក់នេះមើលទៅប៉ុននិយាយណាស់ទោះបីតែគេទើបសួរនាយម្តងក៏ដោយ។

"ខ្ញុំឃើញអ្នកកាសែតចុះផ្សាយព័ត៌មានទាក់ទងរឿងលោកមីនចុះធ្វើមូលនិធិដល់ជនចាស់ជរា ស្មានមិនដល់លោកមីនទាំងសង្ហាទាំងចិត្តល្អអញ្ចឹងសោះ"រាងតូចច្រត់ដៃលើតុយកប្រអប់ដៃទ្រចង្ការកែវភ្នែកសម្លឹងមើលរាងក្រាសកំពុងញាំអាហារទាំងខ្លួនគេក៏កំពុងនិយាយកោតសរសើររាងក្រាសដែល។

"មាត់ច្រើន"ប្រាប់ហើយថាមិនឲ្យនិយាយតែរាងតូចនេះបែបជានិយាយរាងក្រាសអត់ទ្រាំមិនបានក៏ស្តីថាឲ្យរាងតូចមាត់ច្រើនហាមហើយនៅនិយាយពិតជាគួរឲ្យធុញ នាយបានយកកែវទឹកមកក្រេបទឹកផឹករួចក៏យកកន្សែងជូតមាត់និងបានក្រោកឈរអស់កម្ពស់សេរីភ្លីអាវឲ្យរៀបរយរួចក៏បានដើរចេញទៅ

"គេថាយើងមាត់ច្រើននេះចង់ដៀលថាយើងជាសត្វឃ្មុំមែនទេ"សត្វឃ្មុំពេលយំវានិងឮសម្លេងច្រើនជីមីនដល់ពេលរាងក្រាសថាឲ្យចឹងក៏រាងខឹងបន្តិចដែល ដូចមិនយល់យ៉ុនហ្គីមិនស្គាល់គេទេ ឯគេត្រឹមស្គាល់យ៉ុនហ្គីតាមទូរទស្សន៍សោះហេតុអ្វីក៏និយាយសួរបុរសមុខងាប់និងច្រើនអីដល់ថ្នាក់និង ដល់ពេលគេស្តីថាខ្លួនមាត់ច្រើនបែបខឹង ហីអាមិចក្នុងខ្លួននិង ជីមីនមិនខ្វល់ក៏បែរមកចាប់អារម្មណ៍ងាក់រកមើលឆាងអ៊ុនវិញ។

"នេះទៅនិយាយទូរស័ព្ទអីក៏យូរមេស"គេព្យាយាមក្រឡេកមើលជុំវិញហាងទាំងមូលតែដូចមិនឃើញឆាងអ៊ុនសោះ គ្រាន់តែនិយាយទូរស័ព្ទសោះហេតុអ្វីបានជានិយាយយូរសែនយូរយ៉ាងនេះ។

"នេះជាអាហារដែលលោកកម្មង់"ចំជួនបុគ្គលិកបានលោកអាហារមកដាក់តុនិងមានបុគ្គលិកម្នាក់ទៀតមករើចានអាហារយ៉ុនហ្គីចេញសម្អាតតុឲ្យស្អាតសារជាថ្មី។

"អគុណ"ជីមីន បញ្ចេញស្នាមញញឹមទៅកាន់បុគ្គលិកនុងអង្គុយស្ងៀមឲ្យបុគ្គលិករៀបចំឲ្យ។